Chapter 004.

Haar stem was net zó perfect als haar verschijning, ze leek wel een engel. Het feit dat ze een vampier was en dus mijn vijand, had ik vergeten op het moment dat ik haar zag. Natuurlijk gedroeg ik me stom en opvallend waardoor ze me nu waarschijnlijk een sukkel vond.
'Hey Paul! Wacht, jij bent Paul toch, of...' Die prachtige stem liet me stoppen. Ze wist in ieder geval mijn naam nog.
Glimlachend draaide ik me om. 'Ja, ik ben het.'
'Oké, jullie lijken van achteren allemaal zo op mekaar,' gaf ze grijnzend toe. Ik kon het niet laten om te grinniken. Het klopte wel, we leken van achteren op elkaar, van voren was het een ander verhaal.
'Waar ga je heen?' vroeg ze me nieuwsgierig.
'Terug naar mijn kant...' Helaas kon ik haar niet meevragen naar La Push.
'Oh nou, dan scheiden onze wegen hier.' Ze keek verdrietig naar de grond.
'Ik kan ook wel omlopen?' Ik was behoorlijk verbaasd over mezelf.
Een glimlach verscheen op haar gezicht en ze knikte. 'Graag, ik heb behoefte aan contact.'
Dit was zó fout.
'Oké dan.' En samen liepen we verder.
Ik vroeg haar dingen over vroeger, zij vroeg mij hoe het was om een wolf te zijn. Minstens een uur voerden we een gesprek. En opnieuw vergat ik dat dit niet kon.
'De Volturi zijn van plan om hierheen te komen.'
Vragend keek ik haar aan, wat hadden de Cullens nou weer gedaan waardoor die freaks weer naar Forks kwamen?
'Het is niet duidelijk waarom, maar het komt door mij,' zuchtte ze.
'Wacht? Ze komen voor jou?' Ik wou niet dat haar iets overkwam, dat kon ik niet laten gebeuren.
'Ja,' fluisterde ze bang.
'De roedel zal je beschermen,' beloofde ik haar.


'Je hebt wat?!' schreeuwde Leah toen ik het aan Sam vertelde. Ik ging Savera beschermen en hopelijk deed de roedel mee.
'Leah!' schreeuwde Embry geïrriteerd.
Sam suste de twee en wierp zijn blik weer op mij, hij leek teleurgesteld. Ik slaakte een diepe zucht en sloeg toen mijn armen over elkaar.
'De roedel staat achter je,' zei Sam toen.
'Wat?' riep Leah, ik werd helemaal gek van Leahs bemoeizuchtigheid.
Sam negeerde haar en richtte zich op mij. 'We beschermen haar.'
'Dankjewel, Sam. Ik weet dat dit fout is, maar ik kan het niet veranderen. Mijn gevoelens zijn té sterk en hoe graag ik ze niet zou willen hebben, het is niet anders.' Het was voorbestemd, Savera en ik waren voorbestemd.
Toch wist ik niet hoe zij over me dacht, misschien zag ze me wel als haar vijand, zoals al de anderen. Ik wist het niet.
'Dat weet ik, het is zoals het is. Wij kunnen er niks aan veranderen, zo hoort het te zijn.'
Ik was blij om Sams begrip, nu de anderen nog en dan werd het schuldgevoel misschien minder.
'Man, ik zou je wel willen slaan door dit maar ik weet dat dit het juiste is. Zolang je maar niet die geur steeds meebrengt, is het goed,' lachte Embry, terwijl hij me een tik tegen mijn schouder gaf. Ik begon automatisch te lachen en knikte.
'Laat, Leah,' mompelde Sam, toen Leah boos wegrende.
Ze had echt een curcus 'leer wat vrolijker en aardiger zijn' nodig, jemig.