006

Verbaasd keken we naar de deur die net was dichtgeslagen. 'Great.' zei Zayn chagrijnig. Leuk, die was ook voor de rest van de dag boos. Niall pakte de afstandsbediening en zette de tv aan. Anderhalf uur zaten we naar een of ander saai programma te kijken en toen kwam er eindelijk iemand thuis. Jasmine kwam vrolijk binnenlopen maar haar gezicht vertrok meteen toen ze de kamer inkeek. 'WAT HEBBEN JULLIE GEDAAN!' gilde ze en liep naar ons toe. Ik keek voor me en zag allemaal chipskruimels op de grond en op de bank liggen. 'Sorry.' piepte Niall en stopte nog een chipje in zijn mond. Jasmine slaakte een zucht en zette haar handen in haar zij. 'Opruimen.' commandeerde ze en liep weg. Ik sprong op en liep haar achterna. Toen ik boven kwam, hoorde ik Jasmine gitaar spelen. Voorzichtig duwde ik de deur open en liep ik haar kamer op. Ze stopte meteen met spelen en legde haar gitaar weg. 'Gaat het?' vroeg ik voorzichtig en ging op haar bed zitten. 'Tuurlijk, gaat prima. Onze ouders hebben ons achtergelaten, denken dat we gezelschap nodig hebben, vervolgens worden we veel te vroeg wakker gemaakt en vervuilen jullie ons huis alsof de wereld morgen vergaat. Ja, kan niet beter.' zei ze sarcastisch. 'Je mag je ouders niet echt, hè?' Ze keek me even aan en schudde toen haar hoofd. 'Al vanaf we kinderen waren moesten we alles zelf doen. Ze waren altijd aan het werk en we konden nooit iets met zijn allen doen. Ze stuurden ons naar een privéschool, we mochten nooit naar vriendinnen toe, kortom we mochten helemaal niks. Het werd een beetje beter toen we naar de middelbare school gingen. Toen gingen we naar een normale school, kregen we veel vriendinnen maar alsnog mochten we niet veel weg. Om ons toch een beetje tevreden te houden, kregen we alles wat we wilden. Ik kreeg een paard, een mini en een super mooie gitaar. Jace kreeg een range rover en een vleugel. Maar dat is eigenlijk nooit wat we echt wilden. Het enige dat wij wilden, was liefde van onze ouders.' Ik wilde wat zeggen maar ik wist niet wat. 'Als je wilt dat we weggaan, moet je het gewoon eerlijk zeggen.' zei ik en keek haar aan. Ze keek met grote ogen terug en schudde haar hoofd. 'We kijken eerst wel hoe het gaat en als we jullie daarna weg willen, dan zeggen we het wel.' zei ze en glimlachte. Automatisch begon ik ook te lachen. 'Om het goed te maken, kook ik vanavond een feestmaal.' 'Kan jij koken?' vroeg ze verbaasd. 'Hebben jullie een pizzeria?' 'Ja.' 'Dan kan ik koken.' zei ik grijnzend en stond op. Jasmine stond ook op en ging naast me staan. 'Dank je voor het luisteren.' zei ze. Ik knikte en spreidde mijn armen. 'Knuffel?' vroeg ik en keek haar met puppy ogen aan. Ze grinnikte en gaf me een knuffel. Lachend verlieten we de kamer en stonden stil toen we een gil hoorden.