06.

Ik voel hoe hij voorzichtig zijn armen ook om mij heen slaat en we blijven een paar minuten zo staan. Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen, Justin knuffelen, maar toch, het voelt enorm goed dat ik eindelijk de reden weet en misschien, misschien houdt het gepest wel op.. of is dat te ver gezocht? Ik merk dat Justin langzaam los probeert te komen dus ik trek mezelf dan ook maar terug. 'Vergeef je me?' vraagt hij heel zacht, bijna onverstaanbaar. 'Ik vergeef je, maar je moet me beloven dat je nooit meer zoiets gaat doen..' glimlach ik zwakjes. Hij knikt en schudt mijn hand. 'Ik moet het nu wel goedmaken eh?' grijnst hij weer. 'Zin in starbucks?' Hij steekt zijn hand naar me uit. 'Altijd.' grinnik ik en loop naar hem toe. Ik doe net alsof ik zijn hand vast ga pakken, maar sla hem weg. 'Auw, waar was dat voor?' vraagt hij zielig. 'Niet verwachten dat ik nu je handje ga vasthouden eh, Justin.' grijns ik en por in zijn zij. 'Oké, oké, ik trek me al terug.' grinnikt hij en we lopen zo naar buiten. Hij loopt naar de parkeerplaats en ik loop hem als een braaf hondje achterna. 'Ehm, Justin?' vraag ik. 'Ja?' hij draait zich meteen om. 'Ik ben met de fiets gekomen.' zeg ik en knik naar de fietsenstalling. 'Oh, ik laat iemand die wel naar je huis toe brengen, no problem.' glimlacht hij en doet een auto deur voor me open. 'Hmm, oké dan!' grinnik ik en ga in de passagiersstoel zitten. Het is maar 5/10 minuten rijden naar de Starbucks dus we zijn er al gauw. Hij stapt uit en net als ik de deur open wil doen, maakt hij de deur van buiten voor me open. 'Zo zo, sinds wanneer ben jij een gentleman?' lach ik en stap uit. 'Sinds altijd hoor!' pruilt hij. 'Just kidding, niet huilen kid.' Ik doe een plukje haar achter mijn oor en loop samen met Justin naar binnen. We bestellen beiden een frappuccino en net als ik mijn portemonnee wil pakken, heeft Justin betaald. 'Nou-hou.' zeg ik zielig. 'Ik ben nou eenmaal een gentleman.' grijnst hij onschuldig en trekt z' n schouders op. We lopen naar een plekje bij het raam en net als hij me naast hem wil trekken op de bank, ga ik op de andere bank tegen over hem zitten. 'Jammer dan.' grinnik ik en neem een slokje. 'En, vertel me wat meer over jezelf. Door al dat gepest en mijn stomme populaire imago heb ik je daar nooit naar gevraagd.' glimlacht hij. 'Nou ja, ik ben Allison, maar dat wist je natuurlijk al.' grinnik ik. 'Oké, nu serieus.' Ik kijk hem serieus aan en begin te vertellen over mijn hobby' s, mijn ouders die zijn gescheiden toen ik nog erg jong was, over mijn basisschool tijden enz. 'En nu, nou ja, ik word gepest, maar er is nu al één pestkop minder, toch?' Ik kijk hem schuin aan en hij knikt. 'En ik snijd mezelf, maar dat wist je ook al.' Ik merk dat hij naar mijn polsen kijkt en ik sla mijn ogen neer. Hij streelt met zijn hand over mijn polsen en kijkt dan in mijn ogen. 'Doe dat nooit meer, oké?' Ik bijt op mijn lip en kijk weg. 'Ik kan niet zomaar stoppen, Justin..' fluister ik. Hij trekt mijn polsen voorzichtig over de tafel zo dichtbij mogelijk naar hem toe en drukt op allebei mijn polsen een lief kusje. Ik voel dat ik begin te blozen en ik bijt nog steeds op mijn lip. Hij glimlacht naar me en wil net zijn mond open doen om iets te zeggen, als we worden gestoord door het gelach van Ryan, Christian en Chaz. Ik trek mijn polsen meteen terug en kijk Justin met grote ogen aan, smekend op hulp, want iets in me zegt dat dit nooit goed kan aflopen.