II

Langzaam liep ik de trap naar zolder op. Het duurde lang voordat ik eindelijk boven was, tenminste, zo voelde het voor mij. Waarschijnlijk was ik er in het echt in 20 seconde.
Toen ik boven aankwam stopte ik. Wat nou als er echt iemand is. Wat nou als het een inbreker is die me straks knock-out slaat en me ontvoerd! Ik maakte mezelf steeds banger. Ik wilde het liefst weer naar beneden lopen, maar iets hielt me tegen. Dus liep ik verder de zolder op.
De zolder was niet erg groot. Op een paar kasten vol troep, een oud bureau die al tijden lang niet is afgestoft en een paar dozen, waarin spullen zitten waarvan we waren vergeten dat we ze hadden, was de zolder helemaal leeg. vroeger was het een kantoor van mijn vader, maar sinds mijn ouders zijn gescheiden hebben we er nooit meer iets van gemaakt. Toch kom ik er nog best vaak, gewoon om na te denken.
Er was niemand op zolder. Gek! Ik dacht toch echt dat ik iets hoorde. Opeens zag ik het! In de hoek van de kamer naast het bureau lag een opengeslagen fotoboek. 'Wat raar!' dacht ik. De vorige keer lag die er nog niet! En ik ben zover ik weet de enige die nog wel eens op de zolder komt. Mijn moeder zou het liefst willen dat de zolder van ons huis werd afgeblazen. Ze is er al jaren niet geweest. Ook mijn zusje komt er nooit. De reden daarvoor weet ik niet. Ze was nog te jong om onze vader te herinneren, en daarom heeft ze waarschijnlijk niet echt een band met de kamer. Ook heeft mijn moeder altijd negatief gesproken over mijn vader. Daarom heeft mijn zusje een slechte indruk van mijn vader, wat ik denk, is oneerlijk tegenover mijn vader.
Ik liep naar het fotoboek en keek erin. Ik schrok. Het fotoboek was opengeslagen op een pagina die ik echt haat. De pagina was leeg op 1 foto na. Een foto van ons hele gezin. Mijn moeder, mijn vader, mijn zusje, ik en de nieuwe vriendin van mijn vader!
Waarom lag het open op die bladzijde! ik heb die bladzijde dichtgeplakt toen mijn vader wegging. Zo zouden we die foto nooit meer zien, en was het makkelijker om hem te vergeten.
Hoe is het mogelijk dat een fotoboek uit zichzelf van een bureau openvalt en dan ook nog eens op de bladzijde die al 8 jaar dichtgeplakt is!
Ik pakte het boek op, sloeg het dicht en stopte het in de achterste kast van de zolder. Nu zal niemand het boek nog vinden en de foto kunnen zien.
Ik hoorde beneden de deur dichtklappen. Mam was thuis! Snel rende ik naar beneden en vertelde dat ik al was begonnen met m'n huiswerk.