Seventy-Nine

*Harry Styles

Tegen de vroege avond kwamen we aan bij onze vertrouwde bungalow aan het meertje. Het begon al te schemeren en de zon was half weggezakt onder de bomen en weerkaatste op het water. Liam parkeerde het busje naast het huis en ik opende de autodeur, geeuwde en strekte me uit. Om eerlijk te zijn kon ik nog wel even in de auto blijven liggen, liever dan naar binnen te gaan en bij Zoey's vriendje te zitten alleszins. Ik sloot mijn ogen en kon zo indommelen. Als je zo moe van een autoreis bent ligt een autostoel ook nog lekker, ook al merk je dat pas als je moet uitstappen... Ik geeuwde opnieuw en voelde mezelf langzaamaan wegzakken terwijl de rest hun koffers uit de auto haalde. 'Hazzzaaa!' schreeuwde iemand plotseling oorverdovend luid met een schrille stem, waardoor ik letterlijk uit de auto viel en met een klap op de stoffige oprit terecht kwam.
Iedereen begon luid te lachen en terwijl ik het vuil van mijn kleren afklopte krabbelde ik haastig overeind. Op een paar meter afstand van mij kwam Mell met een brede glimlach en haar armen wijd open, alsof ze me er het liefst meteen in vast wou nemen, aangelopen.
'Beetje onhandig vandaag zie ik? Ik heb je toch niet laten schrikken?' lachte ze. 'Wat doe jij hier?' stotterde ik.
'Trevor vertelde me daarstraks dat jullie deze avond terugkwamen en nodigde me uit om langs te komen en samen te eten. We gaan samen pizza bestellen, leuk toch?' vertelde ze overenthousiast en de nadruk op het woord "samen" leggend, alsof ze het tegen een klein kind had. 'Heel leuk, ja.' antwoordde ik droogjes, waarna ik me omdraaide naar Trevor, die Zoey met haar koffer hielp. 'Nodig jij nu ook al mensen uit op de plek waar je zelf te gast bent?' vroeg ik met een venijnige ondertoon.
'Wauw, iemand is met het verkeerde been uit de auto gevallen...' merkte Louis op.
'Vind je dat erg dan? Ik dacht dat je het misschien leuk zou vinden als ik je grote liefde zou uitnodigen voor diner.' antwoordde hij onschuldig met een van zijn wenkbrauwen opgetrokken.
God, wat haatte ik hem. Hij wist precies hoe de vork in de steel zat en maakte gebruik van alles wat ik zei of deed om mij en Zoey subtiel tegen te werken. Hij was een stuk slimmer dan ik in eerste instantie had gedacht. Ik staarde hem een paar seconden uitdagend aan. Zoey voelde duidelijk de spanning tussen ons en nam haar koffer terug over. 'Dus we bestellen pizza? Perfect! Ik hoop dat mijn favoriete pizzaboy komt bezorgen, dan kunnen we nog eens een goed gesprek houden.' zei ze terwijl ze met haar vuist op haar platte hand sloeg.