Hoofdstuk 1 - Liefde is blind

5 maart 2012 De dag waarop Levi en ik een koppel werden. Levi is een jongen van 17 jaar, die in het dorp langs het mijne woont. Ik kende hem al sinds de kleuterschool, maar ik kende hem nooit echt goed. Zijn jonger broertje was vroeger mijn beste vriend, het was ook best raar voor hem dat ik nu plots samen was met zijn broer. Ik hield zielsveel van Levi. Hij was mijn eerste echte liefde maar hij was geen goede jongen voor me en ergens diep in me besefte ik dat ook wel, maar helaas, liefde is blind. Ik viel voor zijn charmes.
De eerste maanden waren geweldig. Ik ging elk weekend naar zijn huis, waar we gezellig een film keken, knuffelde, kuste, en het fijn hadden.
Na 2 maanden, kwam de eerste keer sex, de eerste keer ooit voor mij. Nadat hij me zeg maar ontmaagd had groeide het vertrouwen en begon ik meer en meer van hem te houden, ik voelde me veilig bij hem.
We hadden zo een goede band en zo veel gemeen.
Op dat moment begon ik me zorgen te maken, Levi is een jongen van 17, hij doet leercontract, zit aan de drugs, is daardoor bleek en abnormaal mager, heeft veel problemen thuis, op school, en met de politie. Dat we zo veel gemeen hadden, was dus best wel eng voor me, zou ik ooit ook zo worden als hem? Ik besloot er niet meer over te piekeren en me volledig op hem te focussen.

Ik heb vele nachten gehuild voor deze jongen. Hij deed me zo veel verdriet aan, beloog mij keer op keer en had vele praatjes. Maar ik was naïef en hield zo veel van hem dat ik hem kansen bleef geven. Meestal ging het over drugs, normaal doet hij enkel wiet, dat wist ik en had ik absoluut geen probleem mee. Dan kwam de dag waarop hij met de stoere jongens mee wou doen, en speed probeerde. Hij wou het verzwijgen maar helaas voor hem lag hij de dag er na ziek in bed, over te geven en slecht te gaan. Toen besloot hij het me maar te vertellen. Ik was zo teleurgesteld in hem, maar oke, fouten gebeuren, hij had spijt, dus verdiende hij nog wel een kans.

Na een tijd begon hij grof en gemeen te worden. Vooral tegen mij, hij deed heel ruw en kort. Elke keer wanneer ik bij hem was, deed hij vriendelijk en lief tegen me, maar enkel omdat hij sex wou. Ik hield zo veel van hem dus gaf hem elke keer zijn zin. Maar na elke keer, als hij gehad had wat hij wou (sex), deed hij weer bot en ruw tegen me. Het was letterlijk zo dat hij lief en vriendelijk tegen me was omdat hij anders geen sex zou krijgen. Dus zodra hij dat had gehad, was het niet meer nodig om lief te zijn en snauwde hij me af. Ik had het al door dat hij me enkel nog wilde voor sex, maar wou het niet geloven. Zoals ik al zei, liefde maakt blind. Ik had alleen nog oog voor hem. De rest kon me gestolen worden.

Dan kwam het moment wanneer het te erg werd en hij eindelijk zelf in zag hoe hij mij behandelde. Zijn verklaring was dat het kwam door de wiet. Hij deed het veel te veel de laatste tijd en ging zich er door als een eikel gedragen. Dus hij stelde me voor om het enkel nog 2x per week te doen. Het hoefde niet eens van mij, hij hoefde niet te minderen van mij maar hij stond er op en beloofde me het hooguit 2x per week te doen. Ik was zo trots op hem. Zou hij eindelijk beteren? Zou alles terug worden zoals het eerst was?

Na ongeveer anderhalve maand kwam ik er achter dat alles één grote leugen was. Telkens wanneer hij zei dat het beter en beter ging, dat hij het minder en minder deed. Ging het slechter en slechter, en deed hij het meer en meer. In die tijd, net voor ik van zijn leugen af wist, rookte ik wel eens een joint met hem. Wanneer ik het met een goede vriend van me deed, vertelde ik het hem elke keer, eerlijk en direct. Terwijl ik wist dat hij boos zou worden, ik kon niet liegen tegen hem. Zo zat ik niet in elkaar, hij kon me veel verwijten maar kon niet zeggen dat ik niet eerlijk was. En keer op keer gaf hij me zo'n uitbrander en werd zo boos op mij, hij liet me mezelf slecht en schuldig voelen terwijl hij me op dat zelfde moment aan het beliegen was. Toen ik achter zijn grote leugen kwam, was ik er kapot van. Hij had een belofte gebroken en loog daar ook nog over tegen me. Hij zei dat het hem speet en vertelde me dat hij het niet meer onder controle had. Terwijl ik s'avonds in bed lag te huilen, probeerde hij zichzelf goed te praten. Toen kwam het moment waar hij me vertelde dat zijn wiet belangrijker voor hem was dan ik. Ik was er kapot van en wou niks meer met hem te maken hebben.

Dagen gingen voor bij, hij smeekte om nog een kans, zei dat hij zich zou laten helpen, en had spijt. Ik wist dat ik hem geen kans meer mocht geven, maar ik hield echt zo veel van hem en miste hem zo hard, ik kon hem gewoon niet laten gaan. Dus ik gaf hem nog een laatste kans.

Het ging een tijdje beter. Tot hij terug meer wiet ging doen en mij mee in zijn drugsmilieu sleurde. Door hem ben ik er aan begonnen. Hij bleef me kwetsen, ruzie maken, en mij beliegen. Op het einde van onze relatie draaide alles nog om drugs en sex. We deden het overal en altijd. Het was elke keer hetzelfde, eerst ruzie, daarna samen wiet roken, en daarna goed-maak-sex, dan weer ruzie.. en zo ging het door, dag na dag, tot ik er genoeg van had. Ik wou zo niet meer verder, de liefde was weg, hij gebruikte me enkel en dat begon ik na een half jaar pas door te krijgen. Ik maakte het weer gedaan en dit keer kreeg hij geen kansen meer.

Sindsdien zat ik elk weekend bij vrienden, elke week begon ik meer en meer drugs te doen. En hoe meer tijd er voor bij vloog, hoe slechter ik me begon te voelen. Ik had geen idee waardoor ik me zo slecht voelde, wat er aan de hand was. Dus bleef ik meer en meer drugs doen, werd de junkie van school genoemd en had totaal geen contact meer met Levi. Na twee maanden tijd, knapte ik. Ik kon het niet meer aan, ik voelde me zo slecht en zelfs wiet maakte me niet meer blij. Toen kwam ik er achter waarom ik me slecht voelde. Ik keek naar mezelf in de spiegel, lijkbleek, graatmager, wallen. Ik barste in tranen uit, ik zag mezelf niet in de spiegel, ik zag Levi. Ik was niet gelukkig en besefte op dat moment pas dat het door Levi kwam. Ik miste hem zo hard en zag het nu pas in. Ik voelde me zo slecht. Waarom heb ik hem laten gaan? Hij is mijn alles, hij hield me met m'n voeten op de grond.. Kijk nu naar me, wat er van mij is geworden. Ik heb me die dag kapot gehuild. Ik smeekte Levi me terug te neme en vertelde hem wat er gebeurd was, dat ik hem miste en dat ik hem nodig had. Maar het was te laat, hij wou me niet terug.
Hij vertelde me dat hij precies hetzelfde gevoel had toen ik het pas gedaan maakte met hem, dat hij ook lag te huilen en zich vreselijk voelde, maar hij was over me heen nu. Ik bleef huilen en moeite in hem steken. Ik was er kapot van. Ik had hem laten gaan. Ik bleef hem smeken en zei dat ik zou veranderen voor hem, dat ik niet verder kon zonder hem.
Zijn gevoelens voor mij groeide weer. Hij vertelde me dat er terug hoop was en dat hij er over zou denken. Mijn hoop groeide.

Stijn, een goede vriend van Levi en mij, organiseerde een feest. Ik had met Levi afgesproken dat wanneer ik daar zou aankomen, we eerst alle 2 naar buiten zouden gaan en het over 'ons' zouden hebben. Ik was zo blij, het was mijn grote dag, het zou goed komen. Ik zou terug gelukkig worden.
Ik maakte me mooi op voor het feest en vertrok. Toen ik er aan kwam, lag Levi op een matras. Mijn vrienden vertelde me dat hij ladderzat was. Ik ging voor hem zitten en deed moeite om niet te huilen. 'Echt een idioot zijt ge' zei ik. Hij keek op en liep naar me toe, gaf me direct een knuffel en zei 'Lizz, ik heb u zo gemist!' Het beste moment van mijn leven. Ik was zo blij toen hij dat zei. Levi en Stijn bode me drank aan en al snel werd ik zat. Na een tijdje lag Levi me te naaien. Dat maakten voor onze vrienden niet uit, zo kende ze ons nu eenmaal wel. En hey, we hadde elkaar maanden niet meer gezien, en ik was zat, dan doe je van die dingen. Ik bleef daar toen slapen. De ochtend er na, nam ik afscheid van Levi en ging naar huis. Ik was echt zo blij. Het was me gelukt. We waren terug samen,.. dat is tenminste wat ik dacht...