1.6

Ze maakte het vast aan de andere ketting en verbond dit met de ringen om mijn handen en ook met mijn schoenen. Dit dwong me om op mijn handen en knieën te zitten. "Slaafjes lopen niet, ze kruipen."

Ik schrok van het woord slaafje, ze merkte het maar negeerde me. "Volg" zei ze kortaf, en met het handvat van mijn riem trok ze me mee. Het kruipen deed pijn aan mijn knieën, maar ze gaf me geen tijd om stil te zitten. Voor de deur zat een klein trapje die me eerder nog niet was opgevallen, dit deed nog het meeste pijn. Achter de deur bevond zich een klein halletje, er waren daar nog twee andere deuren. Aan het einde daarvan kon je of rechtdoor de trap op, of rechts de deur door. Wij gingen de trap af, na de trap zat een deur. Achter deze deur zat nog een gang, deze gang was groter en een beetje luxer. Beneden was alles gemaakt van oud krakend hout, hier van lichte houten planken. De deur bevond zich links in de gang, aan de rechterkant waren zes deuren, drie tegen over elkaar, aan de andere kant was nog een kamer. Aan elke kamer hing een bordje behalve de aparte links, de laatste twee deuren waren de enigste met een bordje. Toen we dichterbij kwamen zag ik dat op de ene Sylvia stond en op de andere Slaafje, wij gingen de deur waar Slaafje opstond binnen. Het was een kleine kamer, in het hoekje stond een bed. Een normaal bed, niet zo een als in de kelder. In het andere hoekje niet ver naast het bed stond een laag kastje, er zaten drie laatjes in. "Op het bed" beveelde ze, met moeite deed ik wat ze vroeg. "Blijf" zei ze voor ze de deur uit liep, al snel kwam ze terug met een potje en wat verband in haar hand. Ze maakte de ketting los en beveelde me om op mijn buik te gaan liggen. Ze deed de bovenkant van mijn pakje uit en smeerde de inhoud van het potje op de wonden van de zweepslagen, daarna verbond ze het met verband en trok mijn pakje er terug overheen. "Ga op je rug liggen" zei ze nadat ze klaar was, gelijk deed ik wat ze zei bang voor wat ze anders zou doen. "Armen boven je hoofd" ze klikte ze vast aan het bed, daarna klikte ze mijn voeten vast. Ze trok de deken over me heen. "weltrusten" zei ze en keek me afwachtend aan, "weltrusten" antwoorde ik aanemend dat dat is wat ze wilde horen. "Weltrusten wat?" vroeg ze boos terwijl ze haar vinger in mijn schouder porde. "Weltrusten Meesteres" piepte ik angstig. Tevreden deed ze het licht uit en verliet ze de kamer, ik staarde in het donker totdat ik uiteindelijk in slaap viel.