Hoofdstuk 70

Vol afschuw keek ik er naar. Ik huiverde en draaide mijn hoofd weg. ‘Val ze aan,’ siste de stem. We renden naar de uitgang, maar daar rezen hoge vlammen op en we deinsden geschrokken terug. We draaiden ons om en Krinkel richtte zijn toverstok op mij. ‘Crucio,’ krijste hij. Een groene straal spoot op me af en ik kon hem niet ontwijken. Hij raakte mij op mijn arm en een hevige pijn schoot door me heen. Ik kronkelde en spartelde, maar het stopte niet. Tranen van de pijn stroomden over mijn wangen en het enige wat ik wilde was dat het stopte, maar dat deed het niet. Ik wist niet hoe lang hij het volhield, maar voor mij leek het uren te duren. Ik voelde ruwe stenen onder me en mijn armen schraapten lang muren en over vloeren. Ik kon geen geluid meer over mijn lippen krijgen, toen de pijn plots stopte. Mijn spieren voelde alsof ze gescheurd waren en ik zat onder de schrammen, van de ruwe muren en grond. Met tegenwerkende spieren krabbelde ik angstig achteruit. Harry wilde naar me toe komen, maar had zijn eigen problemen. Krinkel vloog, ja serieus vloog, naar het toe en plaatste zijn handen op zijn gezicht. Toch leek het Krinkel meer pijn te doen, dan dat het Harry pijn deed. Snel trok Krinkel zijn handen los en ik zag de blaren er op springen. Harry leek het ook door te hebben en plaatste zijn handen op het gezicht van Krinkel. Mijn blik werd langzaam waziger en mijn hoofd klopte pijnlijk. Mijn spieren deden zeer en ik had het gevoel dat alles pijn deed. Ik knipperde met mijn ogen, om mijn blik te verhelderen. Het hielp weinig. Ik zag Harry, Krinkel tegen de muur duwen en hoe hij langzaam afbrokkelde. Eerst werd zijn gezicht grijs, daarna kwamen er barstjes in en uiteindelijk viel in stof uit elkaar op de grond. Zijn gewaad lag er nog steeds, maar zonder inhoud. Harry wankelde naar me toe en knielde naast me neer. ‘Gaat het?’ Fluisterde hij. Het leek alsof hij bang was dat er nog iemand was. Ik wilde nee zeggen, maar er kwam geen geluid over mijn lippen. Ik wilde mijn hoofd schudden, maar het deed te veel pijn. Mijn gezicht vertrok, toen ik toch schudde van nee. Ik stak mijn hand in mijn broekzak en gaf de steen aan Harry. Harry pakte hem aan en zakte toen langzaam naast me neer. Hij greep naar zijn voorhoofd en viel met zijn hoofd op de grond. Ik glimlachte kort, maar mijn zicht werd nog waziger dan het al was. Mijn hoofd werd zwaar en ik hield hem niet meer. Ik viel achter over en knalde met mijn pijnlijke hoofd tegen de harde grond. De kamer loste op en ik werd de duisternis in getrokken.




Cliffhanger ^^