25.

Het was midden in de nacht toen de deur van Isabels cel krakend openging.
Ze sprong overeind en negeerde haar vader, die met een flesje water in de opening stond.
Isabel sloop door de gang en keek voor het eerst haar vader weer aan.
‘Waar liggen de wapens?’ Siste ze.
Haar vader schudde zijn hoofd en fronste.
‘Als je me niet binnen drie seconden een wapen regelt, trap ik je zo hard in je kruis dat je zeker het recht op vaderschap kwijt bent.’ Beet ze hem toe.
Simon zuchtte even en knikte toen. Hij opende een deur, die naar een badkamer leidde, en duwde haar naar binnen. Hij liep vlug weg en Isabel maakte van die gelegenheid gebruik om haar blaas eens op een net toilet te legen en wat water in haar vuile gezicht te spatten.
Toen Simon terug kwam had hij twee pistolen vast en een heleboel magazijnen.
Isabel griste beide wapens uit zijn hand, stopte er één in haar BH – haar broek zat te los door het afvallen – en hield de ander gewoon vast. De magazijnen stopte ze in de zakken van haar broek.
‘De bedoeling was-’
Isabel legde haar vader met een blik het zwijgen op en ze liepen geruisloos verder door de gang.
‘Garkov zal jacht op je blijven maken, dat weet je toch?’ Vroeg Simon.
Isabel haalde haar schouders op en speurde de volgende gang af.
‘Daarom ga jij mij precies vertellen waar hij is.’
‘Hij is niet hier, hij is een lading aan het regelen.’
Drugs, dat was vast “de lading”
‘Waar zijn we, welke stad is dit?’ Vroeg Isabel toen.
‘We zijn in San Diego. Garkov heeft vele huizen.’
San Diego, dat was helemaal in Californië! Hier zou de FBI haar nooit zomaar vinden.
Isabel zuchtte nijdig en schrok op toen er luide stemmen hun kant op kwamen.
‘Snel! Verstop je!’ Siste Simon haar toe.
Ze verstopten zich achter een stel opgestapelde dozen, en Isabel spitste haar oren toen de mannen langskwamen.
‘De baas wil weer verkassen, we moeten haar halen en verdoven.’ Ving ze op.
Simon keek haar aan en ze wist wat hij dacht, er zou zo ontdekt worden dat ze weg was.
‘We kunnen ze uitschakelen, dan hebben we iets meer tijd.’ Fluisterde Simon.
Isabel knikte en stond zonder enig geluid op. Ze nam een snelle sprint , pakte de twee wapens en sloeg beide mannen tegelijkertijd tegen de grond.
Simon hielp haar om ze een lege kamer in te trekken en ze sloten zachtjes de deur.
‘Je bent een goede agent.’ Zei hij.
Isabel keek hem even aan, scande de gang door en vervolgde haar weg.
‘Voor de verkeerde reden. Ik wilde in jouw voetsporen treden, maar daar zie ik nu vanaf.’ Mompelde ze.
Ze kwamen aan bij een fel verlichte gang, die leidde naar een woonkamer. Er klonk gelach en het geluid van een TV die aanstond.
Drie mannen kwamen vanuit het niets uit een andere kamer en schreeuwden luid toen ze hem zagen. Isabel begon verwoed te schieten, niet om te doden, maar om te verwonden.
‘Isabel, ga! Volg Garkov, dit is je enige kans!’ Schreeuwde Simon.
‘Kom met me mee!’
Simon ging voor haar staan en beschermde haar tegen de mannen.
‘Ik ben je vader niet meer meisje, die kans heb ik niet genomen toen het kon. Ga!’
‘Je hebt nog een heel leven om weer mijn vader te worden!’ Isabel sloeg een van de mannen neer, draaide zich om en zag toen hoe haar vader doorkliefd werd door kogels.
Geschokt verstijfde ze, keek naar haar vader en las zijn laatste woorden van zijn lippen af.
‘Het spijt me.’

Als reactie op DreamerXx: de man die Isabel mentale schade kon toebrengen is dus haar vader. de FBI wist ja dat hij nog leefde vanwege zijn doorgaande undercoverwerk, maar hij is toen de foute kant op gegaan.. ze wisten dus dat Isabel haar vader weer zou zien, en aangezien hij dood hoorde te zijn...