Chapter 11

'Baby you light up my world like nobody else..''
Verveeld zit ik in de auto met mijn moeder en zingende Faya en Kiki. Uit volle borst zingen ze mee op die herrie. 'Harder.' roept Faya af en toe. We zitten net een half uur in de auto, we moeten nog een half uur.. Ik kan niet wachten tot vanavond, als ik weer thuis ben..
'Ik kan echt niet geloven dat ik One Direction ga ontmoeten..' hoor ik Faya zeggen. 'Echt he, oh my god, iedereen is jaloers!' Kiki klinkt iets minder enthousiast dan Faya, maar Faya is dan ook zo'n vervelende, hysterische fan.

Als we aankomen parkeert mijn moeder de auto, ik kijk naar buiten waar ik het grote gebouw zie. Helemaal vol met posters, ook van one direction. Voor de deur is het heel rustig, logisch want het concert begint nog lang niet. 'Veel plezier meiden, ik zie jullie vanavond!; mijn moeder geeft me een knipoog. Ik lach even en stap dan net als Faya en Kiki uit. Ze steken meteen al over, 'Faya wacht even.' Faya wacht zoals ik zij, tot mijn verbazing zonder tegen te stribbelen. Zuchtend lopen we het gebouw binnen. Man, waarom is Grace hier niet? Mijn hart bonkt als een gek. Binnen worden om onze kaartjes gevraagd die ik twijfelend geef. 'Loop maar met ons mee.' zegt een vrouw. Het is best rustig binnen, we zijn niet de enige, maar het valt mee. Ik ben zo nerveus..
Faya, Kiki en ik lopen met de vrouw mee, ik heb geen idee waar we heen lopen, maar het boeit me ook niet zo. Als we aan de andere kant van het gebouw zijn lopen we een smalle gang in. Af en toe staat er ineens iemand van de beveiliging. Achterin het gangetje zie ik een deur. 'One direction meet & Greet' staat erop. We lopen er heen, als we vlak voor de deur staan begint de vrouw te kloppen. Een stevige, grote bewaker opent de deur, 'Kaartjes?' Opnieuw laten we de kaartjes zien. De bewaker knikt goedkeurend en opent de deur. Faya en Kiki schieten meteen naar binnen. Ik stap ook naar binnen, maar blijf meteen staan als ik Harry zie. Ik loop twijfelend naar Louis die me omhelst, 'Oh my God, Lynn..' zegt hij.Ik knik verlegen. Louis houdt me even in mijn armen en laat me dan los. Ik glimlach en kijk naar Harry, die me nu pas opmerkt.
'Lynn?' Fluistert Harry. Er verschijnt een lach op zijn gezicht..