Hoofdstuk 51

*** Jack's pov ***

Opnieuw wordt er op de deur geklopt. "Ja?" breng ik bijna onhoorbaar uit. "Jack, sweetie, gaat het een beetje?" Mijn moeder zet haar ongerust op mijn bed en legt een arm op mijn arm. "Ze... is weg." breng ik moeilijk uit. "I know... Ik zag haar nog op de gang. Ze huilde... Wat is er gebeurd?" Ik haal mijn schouders op. "Ze... Ze heeft me gekust... En plots trok ze zich terug en liep ze weg. Ik ben haar achterna gelopen... We zouden nog een film kijken, maar dat is niet doorgegaan. Ze kwetste me, mama, ik hou oprecht van haar en ik dacht dat zij ook van me houdt, maar ze kan haar hart niet open stellen." zucht ik. "Geef haar wat tijd. Alles komt in orde."probeert ze me te troosten. "Sorry, mama, maar dit keer kan ik je enkel ongelijk geven." zucht ik alweer. "Time will tell." haar verdoken manier om te zeggen dat ik diegene ben die ongelijk heeft. "Onderschat nooit het moederinstinct." vervolgt ze nog. "Dank je, mama." glimlach ik en knuffel haar.

"Ga morgen eens langs, gewoon om te horen hoe het met haar gaat... Zal ik anders eens bellen naar haar mama? Wie weet is Jamie al thuis en kan haar mama zeggen of ze er goed of niet goed voorkwam." stelt ze voor. "Het zou me eigenlijk geruststellen, maar misschien moet ik haar ruimte geven... Een week, misschien twee weken." antwoord ik. "Jack, zolang mag je het niet uitstellen. Is er iets afgesproken van hoe jullie dit beiden zullen plaatsen? Als twee vrienden kussen, dan is het altijd een beetje gênant om elkaar nadien te zien." vraagt ze maar door. "Mama, ik ben haar achterna gelopen en heb gewoon voorgesteld een film te kijken. Als we hier waren heeft ze me gevraagd of ik haar gekwetst heb, ik heb gelogen omdat ik haar niet wou kwetsen, maar ze had me door. Uiteindelijk is ze gewoon weg gegaan. I can't blame her. We hebben niet de gemakkelijkste tijd achter de rug, en zij die mij kuste is best wel raar, zowel voor haar als voor mij. Ik bedoel... Ze heeft een belofte gemaakt aan haarzelf nooit nog een relatie te beginnen. Maar als je iemand kust, en dan nog wel nuchter, dan doe je dat niet zomaar, dan doe je dat omdat je hem of haar leuk vindt." zucht ik. "Ga morgen maar eens bij haar langs." dringt ze aan en geeft me nog een knuffel.

*** Jamie's pov ***

Hoe kom ik er in godsnaam op hem te kussen? Ok, ik miste hem, ik heb hem nodig in mijn leven.... Ik kan niet zonder hem... Ik hou van hem. Maar als ik hem dat vertel dan ga ik een leven zoals dat van mijn ouders tegemoet en dat is nou net wat ik niet wil. We zijn nooit eerlijk tegen elkaar geweest gaat plots door mijn hoofd. Dus als Jack en ik eerlijk zijn, dan werkt het wel.... Maar ik heb mezelf een belofte gemaakt. En eigenlijk zijn we niet eerlijk tegen elkaar, ik houd verborgen dat ik van hem hou.

"Jamie, wat scheelt er?" Mijn moeder komt op me afgelopen en neemt me in haar armen. "Ik heb hem gekust en ik ben weggelopen waardoor ik hem gekwetst heb. Ik kan niet van hem houden, mama. Ik wil het wel, maar ik kan het niet." snik ik. "Geef het wat tijd. Het is niet omdat het nu niet lukt dat het nooit lukt. Mischien moet je gewoon heel eerlijk tegen Jack zeggen wat je voelt..." stelt ze voor. "Dat doe ik niet. Het is al erg genoeg dat ik hem gekust heb." reageer ik ontzet. "Heeft hij ook gekust of je afgewezen?" vervolgt mijn moeder. "Gekust, waarom?" vraag ik op mijn hoede. "Omdat je nu zeker weet dat je geen schrik moet hebben om afgewezen te worden. Hij voelt ook wat voor jou." vertelt ze met een grote glimlach.