1-3 het laatste stuk

"Riu?,, Vroeg Elpis voorzichtig, de sfeer was prikkelbaar, Valeriu en Allon hadden weer een discussie gehad.
"Ja, Elpis?,, Ze vatte moed en begon: "Vind je niet dat je pap-,,
Het had geen zin, Valeriu kapte haar direct af, "nee, ik ga hem niet vergeven, of iets, dat weiger ik! Die hufter! Iedere keer weer dat gezeik!,,
Elpis sloeg haar ogen neer, zo ging het al dagen: De sfeer in huis was donker en haar broer,die anders zo vriendelijk en kalm was, verdroeg het niet, iedere keer weer ontstonden er ruzies tussen hem en Allon die nergens over gingen en alleen eindigden in een woeste vader die de deur uitstormde en Valeriu die zich opsloot in zijn kamer en de muziek zo hard mogelijk zette. En zo was het een halfuur geleden weer gegaan, alleen was haar moeder dit keer achter Allon aan gegaan en ze had Elpis opgedragen Valeriu te kalmeren.
Boos staarde hij naar haar, "wat meer de ruimte moet geven...,, mompelde ze verslagen. Ze vond het vreselijk , zoals alles ging, voor het eerst in haar leven had ze zich niet één gevoeld met haar broer, haar tweelingbroer. Toen hij dat schild anderhalve week geleden had gecreëerd was ze vol verwondering en blijdschap geweest, maar toen ze alleen in haar kamer op haar bed was gaan zitten had ze beseft wat de gevolgen waren, dat hij een Watcher was.
Hij zou naar het Centrum gaan, haar achterlaten en zijn opleiding als beschermer van vrede tussen de Andere Wereld en de Aarde volbrengen, ze zou hem waarschijnlijk nooit meer zien, behalve misschien op de grote 'familie' bijeenkomsten. Ze voelde een traan over over haar wang glijden, en dan ook nog het gedrag van haar ouders.. "Wat?! Huil je nou? Zo bedoelde ik het niet! Niet huilen, ik wilde je niet-,,
"Het geeft niet, ,, ze glimlachte en veegde de eenzame traan van haar gezicht, "je hebt de muziek niet aangezet?,,
Valeriu lachte, hij was duidelijk opgelucht met de verandering van onderwerp, "mijn oren lijden eronder, geloof ik.,,
"Dat komt ervan!,, Elpis stond op en zuchtte: "We hebben je kamer pas nog opgeruimd, hoe krijg je het voor elkaar?,, De lach verdween abrupt van Riu's gezicht en hij keek bloedserieus, "er woont een rommel-monster in m'n kamer.,,
Elpis barstte in lachen uit, op je 15e kon je nog steeds lachen om dat soort grappen, in ieder geval is de druk volkomen verdwenen. Dacht ze opgelucht en zei: "Kom maar helpen opruimen dan, rommel-monster!,, En ze begon aan de missie die ze anderhalve week geleden ook op zich had genomen.

Zwijgend lepelde iedereen zijn tomaten-soep naar binnen, het was heerlijk en normaal had iemand daar wel wat van gezegd, maar deze avond niet.
"Zeg, ,, begon Allon, ik moet een gesprek op gang krijgen! Hij dacht verwoed na en besloot:"Waarom nemen jullie eigenlijk nooit vrienden mee, te eten of zo?,, De vraag was aan zowel Valeriu als Elpis gericht, maar omdat Valeriu zijn soep gewoon naar binnen bleef werken antwoordde Elpis: " 'k Heb niet echt vrienden, ik heb altijd met Riu gespeeld.,, Valeriu legde zijn lepel neer, "hetzelfde geldt voor mij.,, Elpis wist dat dat niet waar was, haar broer was veel socialer dan zij, massa's meisjes waren verliefd op hem en hij had veel vrienden, toch ging ze er niet op in want haar aandacht werd door iets anders getrokken: Waarom huilt Lia nou?! Want inderdaad, haar moeder zat stilletjes te huilen. Valeriu keek op van zijn kom toen hij het zachte gesnik hoorde, zijn ogen werden groot.
"Lia, lieveling? Wat is er?,,
Iets in zijn toon en ogen deed Elpis vermoeden dat haar vader precies wist wat er aan de hand was, ze keek Valeriu aan en wist dat hij hetzelfde dacht. "Wat verbergen jullie toch voor ons?!,, Vroeg Valeriu verontwaardigd, maar de bezorgdheid stond in zijn ogen, "Eruit! Nu!,, Beval Allon abrupt terwijl hij Lia's hand vastpakte. "Maar!-,, Sputterde Valeriu, "ERUIT!,, Valeriu stond op en wilde terug schreeuwen maar Elpis was sneller en sleurde hem de eetkamer uit.
Met een klap gooide ze de deur achter zich dicht, niet nog een ruzie! Schoot er door haar heen. "W-wat- wat doe je? Hij!,, Hakkelde Valeriu, hij was stomverbaasd, maar Elpis antwoordde niet, ze liet hem los en legde haar hoofd voorzichtig tegen de deur. Er verscheen begrip in Valeriu's gezicht en er vormde zich een vraag op zijn lippen, maar voordat hij iets kon zeggen fluisterde Elpis: "Ik wil het weten.,, Waarna Valeriu knikte en zijn oor ook tegen de deur legde, wat heb ik toch een slimme zus.
Hun stemmen klonken gedempt maar waren nog duidelijk hoorbaar:
"Lieveling, ik kan niet langer door zo, kunnen we het ze niet gewoon vertellen?,, Dat was Lia, "nee, onder geen beding! Hun wereld zou instorten, snap je dat niet?,, Vroeg Allon zachtjes. "Ja natuurlijk wel, maar ik wil ze niet, ik wil ze niet....ik...,, Lia verviel weer in gesnik, "kom, kom, het komt echt wel goed, je vader heeft vast een vergissing gemaakt, maak je nu toch geen zorgen.,, Hoewel het geruststellend klonk was het duidelijk hoorbaar dat hij er niet echt in geloofde, Lia was dan ook zeker niet overtuigd. "Ach, hoor jezelf nu toch lieveling...,, Er klonk een doffe knal, iemand (waarschijnlijk Allon) was opgestaan en zette beslist zijn handen op tafel. "Ik sta het simpelweg niet toe!,, Zei hij hard. "Maar lieveling... hoe houd je de dood nu tegen?,,

Al die tijd hadden Valeriu en Elpis stilletjes staan luisteren, hun nieuwsgierigheid en bezorgdheid groeiend. Maar nu deinsde Valeriu achteruit; Elpis bleef daarentegen als verlamd staan, dood?