{Narnia}When 2 enemies fall in love[One hundred and seventy-five]

'En nu draaien jullie je maar traag om. En geen grapjes, ik meen het,'zei diezelfde stem, Spaans en gemeen. Dat deden ze maar, en draaiden zich traagjes om.'Glozelle,'zei haar vader verbitterd,'Je hebt me in de val gelokt.''Ja,'zei hij met een valse grijns,' En jij trapte erin. Ik wist zeker dat je erin ging trappen. Vrouw weg, dochters weg. Het dierbaarste weg en er enorme spijt van hebben. Eindelijk iets goed willen doen. Kortom; zielig.''Mijn papa is niet zielig!' beet Selena hem toe en wilde naar hem toe lopen als haar vader haar niet bezorgd tegenhield.'Je hebt een beschermer, zie ik,'zei hij en trok zijn neus op,'Maar dus zo gezegd, zo gedaan. Je trapte erin, Alan, helemaal. Toen was het nieuws er dat je twee dochters hier terecht waren. Ik was onzeker, bang, bang dat je van gedacht zou veranderen. Daarom ging ik hen twee ook overtuigen , en maar vriendelijk zijn. Kinderen, bah. Maar ze waren bij de Narniërs geweest en waren niet te overtuigen. Zelfs de oudste was verliefd geworden op de Hoge Koning, dat was voor mij wel duidelijk. En ze liepen weg naar de Narniërs. Ik liet jou denken dat ze iets met hen hadden gedaan en toen werd je wel erg kwaad op hen. O, ik had een leuke tijd.''Maar dat is nu verleden tijd, je moet gestraft worden,'zei Selena's vader, trok zijn zwaard en liep met grote passen naar hem toe. 'Pap, neen!'riep Selena en wilde naar hem toelopen. 'Neen,Selena,' beveelde haar vader en duwde haar zachtjes terug op de plek waarvan ze kwam.'Doe nou niet dom,'fluisterde hij,'Jou mag niets overkomen.''Maar papa..,'sputterde Selena tegen maar Glozelle kwam ertussen,'Neen. Ìk weet een beter idee. David! Grijp de koning!' Diezelfde Telmarijn die daarvoor Selena had vastgenomen, schopte haar vaders zwaard uit zijn handen en nam hem zo vast dat hij niet ontsnappen kon.'Goed zo, David,'zei Glozelle en zijn blik gleed van hem naar Selena. Hij kwam naar haar toe en zij strompelde in een reflex naar achteren.'Laten we voorgoed afscheid nemen van een van de twee spelbrekers,'zei hij en trok zijn zwaard. Selena was er geweest, besefte ze, niemand was er om haar te helpen.'Neen!Nééén!Selena, neen! Niet mijn dochters, niet haar òf Gabrielle! Dan mij, jij lafaard! Laat haar met rust!''Hoe lief dat de vaderliefde terug opwaait.' Glozelle drukte Selena tegen een boom en hief zijn zwaard op:' Vaarwel, Selena. De anderen zullen spoedig volgen, wees niet bang.''Neen, NEEN!'brulde haar vader en David had het even moeilijk met hem vast te houden. Ze sloot haar ogen. Beelden van iedereen die ze liefhad spoelden door haar heen: Haar vader, haar moeder, Gabrielle, Peter, Lucy, Bella, Edmund, Susan, Nathalie, Evi en zo nog een paar. Ze wist dat Glozelle toe ging steken aan het geschreeuw van haar vader, ze maakte zich klaar voor de pijn. En dan de kille leegte en.. 'Groaaaar!'