001

*6 weken later*

Ik ben nog steeds niet helemaal over het verlies van me moeder heen maar het gaat al wat beter met me. Rustig loop ik door de straten van Liverpool, als ik de hoek om sla loop ik tegen een jongen aan. ‘oh sorry’ stamel ik. ‘ach het geeft niets niemand heeft zich bezeert toch?’ zegt de jongen, dankbaar kijk ik hem aan en loop daarna door. Als ik op school aan kom loop ik richting het klaslokaal waar ik heen moet. Dit is de laatste dag dat ik naar school moet en dan heb ik lekker vakantie denk ik bij me zelf en loop het lokaal binnen.

Als alle lessen voor bij zijn loop ik met een fijn gevoel de school uit. ‘hehe eindelijk vakantie’ zucht iemand naast me. Verbaast kijk ik opzij en zie dat het dezelfde jongen is als waar ik tegen aan liep. ‘huu.. ja klopt, maar hoe heet je?’ ik kijk de jongen vragend aan. ‘ik heet Danny en jij dan?’ ‘Ik heet Penny’ zeg ik en glimlach even. ‘zullen we wat gaan drinken?’ vraagt Danny opeens. Na even denken knik ik en loop samen met Danny naar een cafeetje. Als we binnen komen roept Danny ‘eey pap’ naar de man die achter de bar staat. ‘wow heeft je pa een eigen café?’ vraag ik ongelovig en Danny begint te knikken. ‘yep, dit is zijn café’ zegt hij toch wel trots. Ik grinnik om hoe hij het zei. We gaan aan een tafeltje zitten en ik kijk een beetje ongemakkelijk rond. ‘pap twee cola graag’ roept Danny en geeft me ene knipoog. ‘zo wat doe je als hobby’ begin ik het gesprek als we onze cola hebben gekregen. ‘ik speel gitaar en schrijf graag me eigen liedjes.’ Verwonderd kijk ik hem aan. ‘wauw dat is cool.’ breng ik langzaam uit. ‘en jij dan wat doe jij dan?’ ‘ik speel gitaar en zing graag’ vertel ik wat onzeker. ‘ohh dat is ook leuk’ zegt hij met een lach. Na wat gepraat te hebben, hebben we echt een klik. ‘zullen we afspreken deze vakantie?’ vraagt Danny. Ik knik ‘ja laten we dat doen. Dat word vast heel leuk’