Proloog

‘ Nee mama’ huilend zit ik op me knieën voor het ziekenhuis bed met me tante troostend naast me. ‘waarom?’ fluister ik zacht. ‘omdat die chauffeur niet uit keek’ fluistert me tante zacht in me oor. na een lange stilte begint me tante zachtjes mijn moeders lieveling’s liedje te zingen ‘’Love Love me do, you know I love you. Im always be true so please love me do’’ me tante trekt me in een knuffel ‘ze is misschien wel weg van ons op aarde, maar in jou hart zal ze altijd bij je zijn’ voegt ze eraan toe. met betraande ogen kijk ik me tante aan. ik neem me moeders koude hand vast en blijf maar naar het levenloze lichaam van me moeder kijken. ‘kom’ zegt me tante zacht. Langzaam laat ik mijn moeders hand los en kijk voor de aller laatste keer naar haar. Dan draai ik me om en loop met me tante mee.