'Daarbij ben je ook nog best knap.' - De wereld op z'n kop

Trainingsdag 2.
Als Joke in de spiegel kijkt ziet ze dat ze diepe wallen heeft, het was dan ook een verschrikkelijke nacht. Ze heeft alleen maar nagedacht over wat Robbie zij. Wat zou hij bedoelen met samen overleven in de arena?
Ten eerste kent ze hem bijna niet, hij is alleen aardig en ten tweede mag er maar één iemand winnen. Waarom vraag je het niet gewoon? galmt het door haar hoofd.
Er wordt op haar deur geklopt. 'Binnen!' roept Joke, ze merkt dat ze ook nog eens schor is.
Het is Robbie. Dan kan ze het meteen vragen ook.
'Wat bedoelde je eigenlijk met samen overleven, gisteravond?' valt ze met de deur in huis. 'Ook goeiemorgen!' grinnikt Robbie. 'Oh, sorry, jij ook,' glimlacht Joke, 'maar wat bedoelde je daar nou mee?'
Robbie wacht even en zegt dan: 'Nou, ik vind je aardig, je bent grappig, en ik vind het leuk om tegen alle regels in te gaan,' Joke wilt wat zeggen maar Robbie is haar voor, 'Daarbij ben je ook nog best knap.'

Hij zegt als of het de normaalste zaak van de wereld is, maar voor háár staat de wereld op z'n kop. Het is de eerste keer dat iemand dat tegen haar zegt. Ademloos kijkt ze van hem naar de spiegel. Ze ziet een traan over haar wang lopen, van emotie.
'Is er iets?' vraagt Robbie.
'Weet je,' zegt Joke, nog steeds schor, 'je bent de eerste die dat ooit tegen me gezegd heeft.' Robbie is ondertussen dichterbij gekomen.
'Dat kan niet.' zegt hij, maar hij ziet dat ze het meent. Zelfs haar moeder heeft het nooit eens opgemerkt, zelfs niet in de moeilijkste tijden als ze hard gepest werd.

Het half uur erna zit Robbie op Jokes bed terwijl zij zich aankleed en zichzelf opmaakt. Ze bespreken van alles, ze komen veel over elkaar te weten, hoe ze zich voelen over de Spelen en er is totaal geen sprake van schaamte.

Ze komt veel over Robbie te weten, dat zijn moeder overleden is toen hij 8 was, dat er veel meisjes op hem vielen maar dat hij ze zelf niet leuk vond en dat hij niet diep ongelukkig was toen hij werd getrokken, omdat hij zijn leven haat. 'Iedereen denkt dat het altijd goed met me gaat, maar ondertussen heb ik ook een rotleven.' zegt hij op ten duur.
Joke gaat naast hem zitten en legt een hand op zijn schouder, 'Luister, ík weet nu dat het anders is, en ík vind jou een hartstikke leuke aardige jongen, ik zal je hoe dan ook niet vermoorden in de arena want dat kan ik gewoon niet. In ieder geval, je mag nu níet de schouders laten hangen Robbie, nú moet je sterk zijn want ik denk dat jij de Spelen wel eens zou kunnen winnen!'
'En jij dan?' vraagt Robbie,

'Ik? Ik ben degene die als eerst vermoord wordt, dat weet ik wel zeker.'