Hoofdstuk 6

"Deze is leuk,” zegt Marlous terwijl ze een heel kort jurkje van een rek haalt. Ik schud mijn hoofd.
“Je weet toch dat ik dát niet aan doe.” Marlous trekt een beteuterd gezicht en haalt dat haar schouders op terwijl ze weer verder gaat zoeken. Mijn oog valt op een zwarte skinny jeans die een klein beetje glimt.
“Wauw, die is mooi!” zegt Marlous als ik de broek in mijn handen heb. Even later vinden we er ook nog een mooi shirtje bij waar ik mijn mooie zwarte blazer over aan kan trekken. Ook Marlous vindt nog wat leuke kleren, daarna gaan we nog eventjes wat drinken. Ik voel dat ik een berichtje krijg, zou het Derk zijn?
Heb je zin om van te voren ook nog wat te eten? Dan haal ik je om 6 uur op, als je dat goed vindt.
Ik kijk hoe laat het is, half vijf al!
“Derk haalt me zes uur op,” zegt ik tegen Marlous.
“Hoe laat is het nu dan?”
“Half 5.” Marlous springt op van haar stoel.
“Dan moeten we gaan, ik reken wel af,” zegt ze terwijl ze naar de bar loopt. Ik stuur maar snel wat terug.
Ja, lijkt me leuk. Dan zie ik je dan wel!
Als Marlous terug komt gaan we terug naar mijn kamer, daar bekijken we onze aanwisten.
“Je hebt echt leuke dingen gekocht, je gaat er echt leuk uitzien vanavond,” zegt Marlous vrolijk.
“Zie ik er anders niet leuk uit?” vraag ik verontwaardigd.
“Tuurlijk wel, gek.” Ik lach en pak de broek die ik vanmiddag heb gekocht. Ik trek alles aan, Marlous klakt goedkeurend met haar tong als ik klaar ben.
“Je ziet er geweldig uit.” Ik ga voor de spiegel staan en ben ook wel tevreden met wat ik daar zie. Het is inmiddels al half zes, ik moet alleen mijn make-up nog een beetje doen en dan ben ik klaar.
“Ik denk dat ik nu maar ga,” zegt Marlous terwijl ze opstaat.
“Oké,” zeg ik en ik haal diep adem.
“Ben je zenuwactig?” vraagt ze grinnikend.
“Ja.” Marlous lacht en legt bemoedigend haar hand op mijn schouder.
“Het komt goed, ik weet het zeker. Laat me weten hoe het was en doe de groetjes!”
“Is goed, ik app je!” Marlous knuffelt me, ze lijkt er bijna nog meer zin in te hebben dan ik.
“Oké, veel plezier, doei!” Ze huppelt de kamer uit en zwaait nog even voordat ze de deur dichttrekt. En nu zit ik hier alleen, nog een kwartier totdat Derk komt. Ik word alsmaar zenuwachtiger. Ik ga nog een keer voor de spiegel staan en haal mijn schouders op, het is wel goed. Ik kijk naar de klok uit de hoop dat hij dan sneller gaat, helaas, geen effect. Dan nog maar heel even tv kijken, al snel druk ik de tv ook weer uit. Vijf minuten verstreken. Als ik er nou tien minuten over doe om naar beneden te lopen? Dat lijkt me een goed idee. Ik pak mijn jas en tas, doe de deur op slot en loop naar beneden, langzaam. Als ik buiten sta kijk ik op mijn telefoon hoe laat het is, oh, nog maar twee minuten verder. Wat is dit erg zeg, wachten. Het is ook niet echt warm of zo. Als ik eindelijk de Audi aan zie komen rijden maakt mijn hart een sprongetje. Ik zie er hopelijk niet al te verkleumd uit. Derk stapt uit en ziet er goddelijk uit, wauw.
“Hé, wat zie je er mooi uit,” zegt hij met zijn mooie glimlach.
“Dank je,” zeg ik, jij ziet er ook niet verkeerd uit, denk ik er achteraan. Jij ook, jij ook, zeg het dan!
“Jij ziet er ook leuk uit,” zeg ik dan zacht. Oh god, ik heb het gezegd. Derk lacht lief en lijkt het leuk te vinden om te dat te horen.
“Dank je,” antwoordt hij. Hij begeleidt me naar de auto en doet de deur voor me open, zo galant als hij is.
“Was het leuk in de stad?” vraagt hij als hij ook zit en de auto start.
“Ja wel, was wel gezellig. Hoe ging je interview?” vraag ik dan, daar ben ik echt benieuwd naar. Het klinkt best interessant, een interview.
“Ach, wel goed, het ging over dat ik in de jeugd bij Ajax heb gespeeld en…” Dan is hij even stil en schraapt hij zijn keel.
“Dat ze me misschien terug willen hebben.” Ik kijk hem verwonderd aan, Ajax is goed, ten minste, daar heb ik wel eens van gehoord dus die moeten wel goed zijn.
“Leuk toch, of niet?”
“Ja, dat is zeker leuk. Dat betekent alleen dat ik hier weg moet, dan moet ik in Amsterdam gaan wonen.” Oh, dat is niet zo leuk.
“Maar goed, misschien willen ze me ook wel niet. Ik zie het wel,” zegt hij er dan schouderophalend achteraan. Hij parkeert zijn auto en ik stap uit voordat hij de deur open kan doen. Hij lacht en pakt dan mijn hand.
“Waar wil je heen?” vraagt hij als we door het centrum lopen.
“Maakt mij niets uit, zeg jij maar waar je het leuk vindt,” antwoord ik. Ik ben niet zo kieskeurig wat eten betreft, ik eet alles eigenlijk wel.
“Makkelijk,” reageert hij.
“Wil je hierheen?” vraagt hij terwijl hij knikt naar een gezellig uitziend restaurantje.
“Ja hoor, ziet er leuk uit.” Hij neemt me mee naar binnen en vraagt om een plekje, er staat een kaars op het tafeltje en het ziet er knus uit.
“Willen jullie alvast wat te drinken?” vraagt de ober.
“Ijsthee, graag,” zeg ik.
“Voor mij cola,” zegt Derk dan.
“Vertel eens wat meer over jezelf, waar kom jij eigenlijk vandaan?” vraagt hij als de ober weg is.
“Ik kom uit Friesland, Leeuwarden,” zeg ik. Derk kijkt verrast.
“Daar moet ik volgend weekend voetballen, je kan wel mee, als je dat leuk vindt?” vraag hij dan.
“Moet je daar helemaal voetballen?” vraag ik verbaasd. Derk lacht en knikt.
“Ja, Cambuur, ik moet in heel Nederland voetballen.”
“Oh, wow. Nou als ik kan, lijkt het me wel leuk ja, kan ik ook even naar huis.” De ober komt er aan met het drinken en vraagt of we al weten wat we willen hebben. Ik heb niet eens op de kaart gekeken, snel bekijk ik de kaart en wacht ik tot Derk zegt wat hij wil. Hij kijkt mij verwachtingsvol aan, ik moet dus eerst kiezen.
“Ik wil wel de zalm,” zeg ik dan. Derk knikt goedkeurend.
“Voor mij hetzelfde, graag,” zegt Derk als de ober hem aankijkt.
“Dus, je houdt ook van vis?” vraagt hij.
“Ja, ik vind het heerlijk.”
“Ik ook, maar ik vind bijna alles wel lekker,” zegt hij.
“Ja, ik ook, daarom maakte het me ook niet zoveel uit waar we heengingen,” antwoord ik. Derk glimlacht en heft zijn glas.
“Op een gezellige avond,” zegt hij terwijl ik mijn glas ook hef en instemmend knik.
“Was je hier al eens eerder geweest?” vraag ik dan. Derk schudt zijn hoofd.
“Ik ga niet zo vaak uit eten.”
“Oh, oké. Het is hier leuk,” zeg ik.
“Ja, vind ik ook. De laatste keer dat ik uit eten ben geweest is denk ik zelfs meer dan een jaar geleden, met mijn ouders was dat.” Met zijn ouders? Niet met een meisje?
“Niet met een meisje?” vraag ik, dat ik dat durfde te vragen zeg.
“Nee, jij bent de eerste in een hele lange tijd waarmee ik heb afgesproken,” antwoordt hij. Wow, dat had ik niet verwacht.
“Verbaas je je hier nu over?” vraagt hij lachend.
“Een beetje wel ja.”
“Dacht je dat ik zo’n iemand was die iedereen maar meeneemt? Ik ben alles behalve dat, ik heb toen ik 20 was een jaar een vriendin gehad. Sindsdien heb ik niet echt meer iets met een meisje gehad,” zegt Derk. Goh, dit had ik echt niet verwacht. Hij kan toch zoveel meisjes krijgen zou je zeggen.
“Nou ik had niet verwacht dat jij iemand was die iedereen maar meeneemt, maar dit is weer een ander uiterste hè,” reageer ik lachend.
“Ja, ach ja.” Derk lacht en haalt zijn schouders op.
“Ik vind het wel heel leuk dat ik hier nu met jou zit,” zegt hij dan. Ik bloos een beetje, hij kijkt me aan met een lieve, warme blik.
“Ik vind het ook heel leuk.”
“Je bent schattig als je bloost,” zegt hij waardoor ik nog meer ga blozen. In zulk soort situaties ben ik nooit zo’n held. In welk soort situaties eigenlijk wel? Gelukkig komt de ober met ons eten aan, het ruikt heerlijk en ziet er minstens net zo lekker uit.
“Ziet er goed uit,” zeg ik als de ober weer wegloopt.
“Dank je,” zegt Derk dan lachend. Ik kijk verbaasd op en begrijp het dan en begin te lachen.
“Graag gedaan.” Derk kijkt me met een grote grijns aan.
“Smakelijk,” zegt hij. We beginnen beide te eten, het smaakt erg goed.
“Lekker?” vraagt hij na een tijdje.
“Ja, heerlijk. Vind jij het ook lekker?” Hij knikt tevreden en eet het laatste stukje op, ik zit vol en laat nog een beetje liggen.
“Wil je nog wat na?” vraagt hij.
“Maakt mij niet heel veel uit, wil jij het?” Ik wil het op zich wel, maar durf niet zo goed ja te zeggen.
“Ja wel, als je ten minste niet weg wilt.”
“Nee, ik neem ook wel wat.” Derk glimlacht en leunt even wat achteruit op zijn stoel alsof hij zijn buik wat ruimte wil geven, niet dat dat nodig is.
“Wonen je ouders nog in Oldenzaal?” vraag ik.
“Ja, zij komen wel best vaak bij mijn wedstrijden kijken. Ik ga daar ook best vaak heen.”
“En je hebt een broer, zei je. Die woont daar ook?”
“Ja, Luuk, die woont daar ook nog. Hij is jonger dan ik,” zegt Derk.
“Oké…”
“Heb jij broers of zussen?” vraagt hij dan.
“Ik heb een jonger broertje. Yorick.”
“Niet echt Friese namen hè?” merkt hij op.
“Nee, hoeft ook niet,” zeg ik lachend. De ober komt er aan en vraagt wat we nog na willen, beide bestellen we iets, waarvan ik niet weet wat het is. Ik hoop maar dat het smaakt.
“Heb jij eigenlijk een rijbewijs?” vraagt hij.
“Ja, maar geen auto,” zeg ik schouderophalend. Hij lacht.
“Op zich is op de fiets hier alles ook wel te doen, je woont best dicht bij het centrum.”
“Klopt, een auto is denk ik alleen maar onhandig. Als ik per se een auto nodig heb mag ik die van Nick meestal wel lenen.”
“Ooh, handig.” We krijgen ons ijs voorgeschoteld, ziet er ook best goed uit. Het smaakt gelukkig ook. Als we het beide op hebben kijkt Derk me aan alsof hij iets wil zeggen, maar het blijft stil. Hij vraagt om de rekening en betaalt, ik houd er nooit zo van dat mensen voor mij betalen. Maar ja, dat schijnt zo te horen.
“Zullen we gaan?” vraagt Derk, hij staat op en reikt zijn hand naar me uit. Ik kijk hem aan en pak zijn hand, hij is echt super lief.
Buiten is het verschrikkelijk koud, ik ben dan misschien ook wel wat een koukleum, maar ja.
“Heb je het koud?” vraagt hij. Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op.
“Een beetje.” Hij laat mijn hand los en slaat een arm om me heen, ja, hier krijg ik het zeker wel warm van. Hij ruikt ook zo lekker. Als we bij de auto aankomen staat hij ineens stil en trekt hij me wat naar zicht toe zodat ik tegenover hem sta.
“Ik vond het heel erg gezellig, ik vind je echt super leuk meisje,” zegt hij dan zacht terwijl hij me aankijkt. Pfoeh, weer dat elastieken benen gevoel.
“Ik vond het ook heel erg leuk,” reageer ik, minstens net zo zacht. Ik zie hoe hij zijn hoofd dichterbij brengt, als vanzelf sluiten mijn ogen en vinden mijn lippen de zijne. Het is dat hij me goed vast houdt, anders was ik nu ongeveer als een pudding naar beneden gezakt. Dan stopt Derk en kijkt hij me weer aan, hij lacht en geeft me dan een kus op mijn voorhoofd.
“Kom, we gaan, anders ben je straks helemaal koud,” zegt hij dan. Wat nou, helemaal koud. Door hem sta ik nu ongeveer in vuur en vlam, ik kon wel koorts hebben of zo. In de auto richting mijn huis is het stil, niet ongemakkelijk stil, wel fijn stil. Het is half negen als ik uitstap. Derk stapt ook uit en pakt me gelijk vast om me weer te zoenen. Nog nooit heeft het bij iemand zo goed gevoeld als bij hem.
“Ik zie je snel weer,” zegt Derk dan.
“Heel snel,” mompel ik terwijl ik hem een kus geef en hem dan loslaat. Derk zwaait als hij wegrijdt en een gelukkig gevoel dringt mijn lichaam binnen. Wauw, dit was geweldig. Hij is geweldig, écht perfect gewoon.