001

Het geluid van de bel schudde me wakker. Ik schoot overeind en keek verdwaasd naar de chaos in de klas. De leerlingen waren hun boeken aan het inpakken, de leraar veegde het bord leeg, en ik was weereens de enige die zowat de hele les had liggen dutten. Sloom pakte ik mijn tas in, en maakte ik aanstalten om het lokaal uit te lopen, maar mijn mentor, meneer Joling, hield me tegen. "Natasha, wacht even. Ik wilde je vragen hoe het gisteravond was." Bij de gedachte aan gisteravond kwam er gelijk weer een glimlach op mijn gezicht. "Het was erg leuk, meneer. Ik had het echt nodig, ondanks dat ik nu erg moe ben." Een tijdje geleden had ik meneer Joling verteld dat ik naar de signing van One Direction zou gaan, en hij leek er oprecht in geïnteresseerd, omdat hij merkte wat de band met me deed. Als ik weer een rotdag had gehad op school, had ik alleen wat 1D muziek nodig, en dan was ik alles alweer vergeten. Meneer Joling had al heel vaak wat proberen te doen aan het feit dat ik buiten de klas lag, en ongelooflijk werd getreiterd, maar tevergeefs. Al moest ik zeggen dat het pesten wel minder was geworden, sinds Meneer Joling mijn mentor was. Hij was een jonge vent van 25, kon het extreem goed vinden met de klas, en was niet bepaald lelijk. Al met al was hij een geweldige leraar, met een goed gevoel voor humor, en dat viel erg goed bij de klas. Ze hadden zich nu minder op mij gericht, gelukkig. 'Meneer, ik ga nu naar huis, als u het niet erg vind.' zei ik. 'Tuurlijk meid! Ik zie je morgen.' Hij knipoogde naar me, en liet me toen het lokaal uit. Soms maakte hij me een beetje bang, met z'n geknipoog enzo, maar daar besteedde ik verder geen aandacht aan.

Ik stapte op m'n fiets en fietste zo snel als ik kon naar huis. 'Ik lig in bed!' riep ik naar mijn vader die in de woonkamer zat. Ik stormde de trap op, smeet mijn tas ergens in mijn kamer neer en plofte met m'n kleren nog aan in bed. Het duurde niet lang voordat ik in slaap viel.
"Tash, je moet wakker worden, anders slaap je vanavond niet meer." hoorde ik een stem zeggen, en gelijk werd ik terug gesleurd naar de wakkere wereld. Langzaam opende ik mijn ogen en zag mijn vader op de rand van mijn bed zitten, met een kop thee in zijn handen. 'Dank je.' zei ik slaperig, terwijl ik de dampende kop overnam en er voorzichtig een slok van nam. "Nou, vertel eens. Hoe was het gisteren?" vroeg mijn vader me nieuwsgierig. "Geweldig!" zuchtte ik. Ik kon het gewoon niet anders omschrijven. "Waren er veel mensen?" was mijn vaders volgende vraag. Ik knikte. "Er waren gigantisch veel meiden, echt niet normaal. Ik heb ook meer dan 2 uur moeten wachten voor dat ik eindelijk aan de beurt was om langs de jongens te lopen, maar het wachten was de moeite waard. Het was echt heel gezellig, ik heb met aardig wat meiden gekletst." Ondanks dat ik nog een beetje duf was van mijn middagdutje, was ik opgewekt en kletste ik mijn vaders oren van z'n hoofd. "Ik ben blij dat je bent gegaan, meid. Je hebt het verdiend." Mijn vader trok me even in een knuffel, en drukte een kus op mijn haar. "Nou, ik ga eten koken, zie maar of je me komt helpen." Mijn vader stond weer op en ging naar beneden. Ik rekte me even helemaal uit, gooide de dekens van me af en besloot snel een douche te nemen. Daarna pakte ik mijn laptop, mijn fotocamera en kabeltje en liep naar beneden. Ik plofte op de bank, sloot mijn camera aan op mijn laptop en opende de foto's. Een idioot grote glimlach sierde mijn gezicht toen ik de foto's van de signing zag. Foto's van de rij waarin ik had moeten staan, een aantal foto's met een groepje meiden, die we hadden genomen als herinnering, en ten slotte foto's van mijn favoriete zangers. Het duurde even voordat alle foto's geladen waren, dus opende ik mijn Twitter. Snel las ik wat tweets uit mijn TL, tweette wat over de signing, en grinnikte om mijn vader, die stond te vloeken in de keuken, omdat 'ie voor de zoveelste keer wat morste. Mijn oog viel op een tweet van een Directioner die ik volgde:'Why does Niall want to know who that girl is?' Ik snapte het niet, maar ik zag meer van zulke tweets, dus besloot ik om naar Nialls profiel te gaan. Toen ik zijn laatste tweet zag, snakte ik naar adem. 'Have you seen this girl? I saw her in Amsterdam, yesterday, and I was wonderin if someone knows her'. Er zat een foto bijgevoegd. Een foto van mij! Voor ik er erg in had, had ik m'n vader erbij geroepen. "Wat is er?" vroeg hij, terwijl hij er aan kwam gehaast, met de pollepel nog in z'n hand. Ik wees met een trillende vinger op Nialls tweet. Mijn vader las het, bekeek de foto en zei toen:"Wat een lelijke foto. Je staat er niet zo leuk op, meid. Er zijn leukere foto's te vinden." "Pap! Serieus?! Ga jij maar weer terug naar de keuken, dan!" Ik mepte hem tegen z'n schouder en duwde hem richting de keuken. "Sorry! Okay, ik zal serieus zijn. Waarom wil Niall weten wie jij bent?" vroeg mijn vader. Ondanks dat hij serieus probeerde te zijn, zag ik de ondeugd in z'n ogen schitteren. "Al sla je me dood, ik zou het niet weten." zei ik. "Heeft hij gisteren niks laten merken dan? Dat hij geïnteresseerd in je was ofzo?" "Nou, hij zei wel dat ik een mooie lach had." bloosde ik. Mijn vader grinnikte. "Kun je hem niet gewoon tweeten? Dat jij degene bent op de foto, en dat je graag zou willen weten waarom hij je wil leren kennen?" stelde mijn vader voor. "Ik kan het proberen, maar hij heeft elke dag duizenden vermeldingen op Twitter, dus ik denk niet dat hij het zal zien." zei ik, ietwat verdrietig. "Probeer het gewoon. Niet geschoten is altijd mis." zei mijn vader met een knipoog, en hij ging weer terug naar de keuken. Ik glimlachte om mijn lieve vader, en besloot Niall een tweet te sturen.

---

dat was het eerste hoofdstukje, na een hele tijd wachten!! Ik hoop dat jullie het leuk vinden, en een reactie en/of kudo achterlaten? Dat zou tof zijn!

xxx

ps. zoals jullie misschien al weten, schrijf ik veel minder dan andere schrijvers op Quizlet, dus het kan zijn dat het lang duurt voordat er weer een nieuw stukje is, sorry daarvoor!
x