Hoofdstuk 5

“Hier woon je?” vraagt Derk als we in mijn kamer staan.
“Nou ja, ik slaap en eet er, ben er zo weinig mogelijk,” antwoord ik.
“Oké, het ziet er best leuk uit. Klein maar wel gezellig.” Ik haal mijn schouders op, ik zou best genoegen nemen met meer ruimte. Gelukkig heb ik een eigen koelkastje, ik schenk wat drinken in voor Derk en mezelf en ga dan op de bank zitten tegenover de stoel waar hij op is gaan zitten.
“Leer je hier ook? Wat studeer je eigenlijk?”
“Nee, ik doe veel schoolwerk op school of in de bibliotheek. Ik studeer psychologie.”
“Oh, leuk. Is het moeilijk?” vraagt hij dan.
“Ja, ik vind het best wel moeilijk. Ik weet ook niet of ik het wel zo leuk vind.”
“Dat is vervelend, had mijn broer ook, die is uiteindelijk gestopt,” antwoordt hij. Oh? Hij heeft een broer dus, zou die ook net zo knap zijn? Die ouders mogen wel blij zijn. Ik glimlach door mijn eigen gedachte.
“Hoe zo lach je?” vraagt hij terwijl een vragende blik in zijn ogen heeft maar ondertussen ook een beetje moet lachen.
“Nee, niks, binnenpretje.” Elke keer als ik het woord binnenpretje hoor of zeg moet ik denken aan die grap over een tampon met jeukpoeder, wat er meestal voor zorgt dat ik nog erger moet lachen. Helaas gebeurt dat ook, zo lekker gênant. Derk kijkt een beetje verbaasd en ik bijt op mijn lip om mijn lach te verbergen.
“Je hebt echt een leuke lach,” zegt hij dan. Ik begin een beetje te blozen.
“Dank je,” reageer ik zacht.
“Heb je eigenlijk Facebook?”
“Ja, tuurlijk.” Wie heeft er nou geen Facebook tegenwoordig?
“Oké, leuk, dan voeg ik je straks wel even toe.”
“Is goed.” Ik glimlach, ja, voeg me maar toe, kan ik ongestoord lekker je foto’s bekijken.
“Ik denk dat ik zo ook maar moet gaan, heb vanavond een interview,” zegt Derk. Och ja, een interview, is ook zo normaal.
“Oh, waarvan?”
“De VI, ken je dat?” vraagt hij met een enorme grijns op zijn gezicht. Dat zal dus vast een voetbaltijdschrift zijn.
“Ik gok dat het een voetbaltijdschrift is.” Derk lacht en knikt.
“Wauw, goed gegokt!”
“Één van mijn vele kwaliteiten,” zeg ik voordat ik er erg in heb. Welke kwaliteiten heb ik het dan in godsnaam over?
“Oh? Ik ben benieuwd,” antwoordt Derk, terwijl hij opstaat en zijn glas bij de andere afwastroep zet. Ik sta ook ook op en doe hetzelfde.
“Ik ga die kant op, ik zie je morgen,” zegt hij terwijl hij knipoogt. Weer voel ik die vlinders in mijn buik, ik denk dat ik echt verliefd ga worden.
“Ja, ik loop wel even met je mee naar beneden.” Ik loop de kamer uit en hij volgt me naar beneden. Op de trap komen we een meisje tegen die hier ook woont, als ze Derk ziet valt haar mond open van verbazing. Is dat nou omdat hij knap is of omdat hij voetbalt? Nee, zij weet toch ook niks van voetbal? Of wel? Ze zegt niks en loopt ons voorbij, ze zegt niet eens wat tegen mij. Bedankt, nu lijkt het weer alsof ik geen vrienden heb, niet dat zij een vriendin is, maar het gaat om het idee.
“Woont die hier ook?” vraagt Derk.
“Dat zou best eens kunnen, ik heb haar eigenlijk nog niet echt eerder gezien,” lieg ik. Ik ken haar wel.
“Oh oké, ze keek me een beetje vreemd aan.” Gelukkig ben ik dus niet de enige die het opmerkt.
“Ja, viel mij ook op.” We komen buiten en daar staat pal voor de deur die ongelofelijk mooie auto, wat voor merk is het eigenlijk? Een Audi, voor zover ik kan zien.
“Nou, het was leuk, tot morgen dan maar, ik stuur je nog wel even hoe laat ik kom.” Derk glimlacht en buigt naar me toe, hij geeft me een kus op mijn wang en loopt dan naar de auto.
“Tot morgen,” weet ik nog uit te brengen. Ik voel me soms echt een enorme kluns bij hem, ik weet totaal niet wat ik moet zeggen en elke keer als hij me aanraakt zak ik bijna door mijn benen, het lijken dan net elastiekjes. Ik kijk hoe hij de auto instapt, de Audi ja. Als hij wegrijdt zie ik dat het een S5 is, niet dat ik weet wat dat betekent. Zal vast duur zijn. Ik kijk tot hij de straat uit is en dan ga ik terug naar mijn kamer. Ineens voel ik me echt een sukkel, ik ben alleen maar verlegen bij hem, ik zeg amper wat. Wat moet hij wel niet van me denken? Ik plof op mijn bed neer en druk mijn mini-tv aan. Langzaam dommel ik weg.

Ik word wakker van de tv die nog steeds aanstaat, ik kijk op de klok hoe laat het is, 2 uur. 2 uur?! Nee, het is donker. Oh, 2 uur ’s nachts. Ik heb mijn kleren nog aan, ik zucht en sta op om me om te kleden. Ik kan nu ook niet echt meer slapen dus ik start mijn laptop maar even op. Als ik me op Facebook aanmeld zie ik dat ik een vriendenverzoek heb van Derk. Ik glimlach en accepteer het. Gelijk kijk ik even op zijn profiel, hij heeft niet erg veel vrienden. Wel veel voetbalfoto’s, alleen maar eigenlijk. Pfoeh, hij heeft wel een goddelijk lichaam op deze foto’s te zien. Oh, ook een foto met zijn broer, ze lijken niet echt veel op elkaar. Ik merk dat ik al weer wat meer slaap begin te krijgen dus ik sluit de laptop maar af en ga weer in bed liggen. Al snel val ik in slaap en heb ik een erg leuke droom, over Derk.
De volgende dag word ik wakker met een enorm hongergevoel, ik heb gisteren ook amper gegeten. Als ik wat broodjes pak zie ik dat ik een berichtje krijg. Ik pak mijn telefoon en zie dat het van Marlous is.
Heeee, ik ben zo benieuwd naar wat er tussen jou en Derk allemaal speelt! Ik zag dat jullie ook al vrienden waren op Facebook! Kan ik zo bij je komen? Gaan we daarna winkelen! Xxxx
Ik kijk hoe laat het is, 11 uur, voordat Marlous hier ook daadwerkelijk is, is het minimaal 12 uur weet ik uit ervaring. Ik kijk niet erg uit naar het verhoor van Marlous, maar ja, ik kan er ook niet onderuit komen.
Ja kom maar, tot zo! Xxx
Ik spring onder de douche en een uurtje later ben ik helemaal aangekleed en wel, Marlous is er nog niet, zoals gewoonlijk. Ik besluit om maar snel even te gaan afwassen, heb ik dat ook maar weer gedaan. Zodra ik Derk z’n glas zie staan denk ik aan vanavond, ik word er een beetje zenuwachtig van. Ik word echt een beetje moe van die zenuwen, waar ben ik eigenlijk precies zenuwachtig voor? Derk is steeds hartstikke lief en nou ja, de enige die het verpest ben ik zelf. Nou ja, goed, ik geloof gewoon niet helemaal dat hij, zo’n bloedmooie jongen, mij leuk zou vinden. Ik word uit mijn gedachten gehaald door de deur die opengaat.
“Hé, zo wat ben jij goed bezig!” roept Marlous als ze binnen komt lopen.
“Tsjaaa, het moet toch een keer en aangezien jij meestal toch veel later komt, kon ik het nu mooi doen,” antwoord ik. Marlous lacht en steekt haar tong naar me uit.
“Maar vertel, Derk?” Ze ploft op mijn bed neer en kijkt me verwachtingsvol aan.
“Nou ja, hij heeft met gisteren thuisgebracht, heeft hier nog even wat gedronken en moest toen weg… Voor een interview,” zeg ik. Marlous trekt haar wenkbrauw op.
“Nog niet gezoend?” vraagt ze verbaasd. Ik frons, nee, nog niet gezoend. Had dat gemoeten dan? Misschien wel.
“Nee,” antwoord ik zacht. Ik droog het laatste glas af en ga dan op de bank zitten.
“Vind je hem leuk?” vraagt ze dan. Gelijk begin ik te glimlachen.
“Jaaaaa, je vindt hem leuk!” zegt Marlous enthousiast als ze mijn reactie ziet.
Ik begin een beetje te blozen en knik dan.
“Hij is best leuk ja, we gaan vanavond wat drinken.”
“Oeh, echt! Waarom zeg je dat niet?! Ik vind dit zo leuk, mijn grote neef die met mijn beste vriendin uitgaat, dat is toch superleuk!” Marlous stuitert bijna van het bed af van enthousiasme.
“Hoe oud is hij eigenlijk?” vraag ik dan, dat weet ik niet eens. Straks is hij veel te oud.
“24, geloof ik.” Hmm, zes jaar verschil, is best wel wat. Nou ja, wat maakt het ook uit.
“Wel oud.”
“Nee joh, kan best! Als jullie elkaar leuk vinden is het geen probleem, en volgens mij zit dat wel goed,” zegt ze terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelt.
“Nou, niet te hard van stapel lopen,” mompel ik. Marlous schudt lachend haar hoofd.
“Je ziet zelf echt niet in dat jongens jou leuk kunnen vinden, hè?” vraagt ze.
“Uhm, heus wel.”
“Zo kom je niet over, je hebt geen flauw idee van hoe veel jongens naar jou kijken. Of hoe überhaupt Derk naar je kijkt. Hij is mijn neef, ik kan het weten, hij kijkt je echt anders aan dan alle andere meisjes waarbij ik hem ooit in de buurt heb gezien.” Wauw, echt? Nee, dit zegt ze vast om me goed te laten voelen.
“Wat ga je eigenlijk aandoen vanavond?”
“Weet ik nog niet,” zeg ik schouderophalend.
“We gaan nu iets leuks kopen in de stad!” zegt ze blij terwijl ze opstaat en haar spullen pakt. Nee, ik trek niet, onder geen voorwaarde, zo’n megakort rokje aan. Marlous probeert me dat altijd aan te smeren als het om een jongen gaat. Ik sta ook op en we lopen naar buiten, richting het centrum.