Hoofdstuk 13

Yuna

‘Nee’ roep ik van schrik als ik een zwaard voor mijn neus zie. ‘Ik wil gewoon wat eten’ zeg ik er achteraan.
Aiden laat het zwaard zakken en ik hap een keer naar lucht. Hij loop boos weg en klimt de boom waar hij net uit is gekomen weer in.
Ik kijk naar het dode konijntje wat op de grond ligt. Dat ga ik echt niet eten en zeker niet rauw, denk ik met een vies gezicht. Dan wordt het toch honger lijden.
‘Ga je het nog eten?!’ roep hij naar me.
‘Ik waardeer het echt maar ik hoef het niet’ zeg ik met een schuld gevoel. Ik bedoel, hij bedoelde het goed toch?
Ik hoor hem wat mompelen en dan is het stil. Ik zucht een keer. We kunnen elkaar niet luchten of zien en we moeten samen Xena gaan zoeken, dat gaat dus echt nooit lukken zonder elkaar te proberen te doden.

Ondertussen wordt het donker. Ik loop nog een keer naar Midnight om te kijken of alles goed is. Als ik terug kom zit Aiden tegen de boom aan net zoals vanmiddag.
Hij kijkt me aan als ik tegen een andere boom aan ga zitten.
‘Wanneer wil je gaan?’ vraag ik na een tijdje zonder op te kijken.
‘Als jij je goed genoeg voelt’ zegt hij stug. Ik knik langzaam.
‘Wat heb je met dat konijn gedaan?’ vraagt hij na een tijdje. Ik wijs een kant op.
‘Daarginds ligt het ergens’ zeg ik voorzichtig. Nou is het Aiden die knikt.
Verder is het de hele avond stil.
‘Ik hou de wacht wel. Ga jij maar slapen’ zegt hij terwijl mijn ogen bijna dichtvallen.
Ik knik een keer kort en mompel wat. Snel sta ik op en loop ik naar het zadel met de zadeltassen van mijn paard en haal daar een deken uit.
Als ik eenmaal lig val ik in slaap maar ben al snel helemaal wakker.
Ik hoor van alles en dan komt het beeld in mijn hoofd dat Aiden met rode ogen op me af komt. Het geeft me de kriebels.

Als het weer licht word ruim ik snel mijn spullen op en kijk Aiden vragend aan.
‘Zullen we gaan?’ vraag ik dan als ik zie dat hij niet reageert.
‘Als jij denkt dat je het aankunt’ zegt hij met een grijns.
‘Zeker weten dat ik dat aankan en als jij denkt van niet heb je het mis’ zeg ik bijna boos.
Aiden steekt zijn armen in de lucht.
‘Oké! Prima. Maar ik ga niet rustig aan doen. Als je dat maar weet’ zegt hij.
Ik knik een keer en begin met al mijn spullen bij elkaar te rapen. Het enige dat ik mis is nog steeds mijn zwaard. Zal ik vragen waar hij hem heeft gelaten. Ik zucht een keertje diep.
‘Ik heb nog een vraagje’ zeg ik zonder te kijken.
‘En dat is?’ vraagt Aiden geamuseerd
Eehh,.. mijn zwaard?’ zeg ik langzaam.
Aiden loopt naar me toe en vlak voor mijn neus blijft hij staan dan haalt hij zo snel dat ik het niet kan zien mijn zwaard achter zijn rug vandaan en houd hem voor mijn neus.
‘Doe er geen domme dingen mee’ zegt hij terwijl hij zich omdraait.

Ik sta nog steeds versteld hoe hij dat zo snel kon doen en knik dan een keer traag.
‘Kom je nog of moet ik je halen!’ zegt hij bijna dreigend als hij zich omdraait.
‘Ehhh ja ik kom eraan’ zeg ik snel en stop het zwaard bij mijn riem en loop snel achter hem aan.