Hoofdstuk 12

Aiden
Na een tijdje komt ze weer terug gelopen.
‘Hoe heet je eigenlijk?’ vraagt ze terwijl ze tegenover me gaat zitten.
Man ze houd ook echt niet op! Ik zucht en ga wat verder onderuit gezakt zitten.
‘Waarom wil je dat weten?’ zeg ik een beetje boos.
‘Nou, we zullen nog wel even samen zijn en ik wil wel weten hoe je heet’ zegt ze.
Ik kijk haar aan in haar ijsblauwe ogen en ze meent het echt. ‘Aiden’ zeg ik kort.
‘Wat betekend dat?’ vraagt ze dan.
‘Waarom wil je dat weten?’
‘Gewoon het zal vast wel wat betekenen’ ratelt ze door.
Fijn nu zit ik met zo iemand opgescheept. Waarom ben ik niet gewoon gegaan?
‘Nou, wat betekend het?’ dringt ze aan.
‘Vurig’ zeg ik kortaf.
‘Ah ik snap het. Vanwege je schitterende humeur’ lacht ze en ik kijk haar waarschuwend aan.
‘Wil je niet weten hoe ik heet?’ begint ze dan en ik haal mijn schouders op.
‘Ik heet Yuna’ zegt ze vrolijk.

‘Je bent niet gewend om met anderen om te gaan is het wel?’ vraagt ze na een paar uur.
‘Nee’ zeg ik kortaf en dan is het weer stil.
Ik sluit mijn ogen en hou alles goed in de gaten. Ik kan haar paard horen grazen en ik hoor haar zelfs ademen. Dan begint haar buik te rommelen en ze krijgt een kleur.
‘Heb je honger?’ vraag ik dan en kijk haar aan.
‘Wat maakt jou dat uit?’ snauwt ze weer.
Fijn, daar gaan we weer. ‘Dat vroeg ik niet. Kun je zelf voor je eten zorgen?’
Ze schud haar hoofd ‘Nee ik heb alleen een zwaard en heb geen eten meer.’
Ook dat nog. Ik moet zelf ook snel wat vinden of ze is weer het doelwit. Het enige dat ik voor haar kan doen is een dier vangen. Dan heeft zij wat te eten en ik heb gewoon pech dat ik een vampier ben. Ik pak mijn bundel met pijlen en boog en sta dan op.
‘Wat ga je doen?’ vraagt ze en schiet overeind.
‘Eten voor je halen.’
‘En je laat mij hier alleen achter?’ gilt ze bijna.
‘Ja jij blijft hier dan ga ik wat eten voor je halen’ en ik loop weg.

Na een half uur ben ik terug met een konijn en gooi het voor haar op de grond. Ze gilt van schrik en staat meteen weer overeind.
‘Wat is dit? Wat moet ik hier mee?’ en ze wijst met een vies gezicht naar het dier.
‘Je eten. Je moet aansterken zodat we snel weer verder kunnen’ en ik ga in een boom zitten.
‘Bah dit eet ik echt niet!’ gilt ze weer.
Ik rol een keer met mijn ogen en vouw mijn armen over elkaar. ‘Wat wil je dan eten?’
‘Iets anders dan dit. Je hebt zeker geen brood of zo?’
‘Wie denk je wel niet dat ik ben? Ik ben een vampier ik eet niet eens iets. Het enige dat ik wil is jou bloed en dat kan ook niet! Wees blij dat ik wat voor jou heb gevonden ik verga zelf hier ook van de dorst hoor!’ snauw ik terug en sluit mijn ogen.
Nu is ze eindelijk stil. Wat ze met dat konijn doet moet ze zelf weten.

‘Wat doe je?!’ roep ik boos na een tijd en laat me weer uit de boom vallen.
‘Ik heb een vuur gemaakt. Dan is het konijn beter te eten’ zegt ze.
Binnen een paar seconde sta ik voor haar en druk mijn zwaard weer tegen haar keel. Ik slik een keer en ga dan toch verder.
‘Wil je hebben dat ze ons vinden?!’ en ik druk mijn zwaard nog wat verder op haar keel.
‘Nee!’ gilt ze dan. ‘Ik wil alleen wat eten!’
Hoe groot de verleiding ook is ik laat toch mijn zwaard zakken en klim terug de boom in.
Yuna maakt het vuur uit en kijkt weer met een vies gezicht naar het dode diertje voor ha