Hoofdstuk 11

Yuna

Ik word wakker met een dreun in mijn hoofd ik kreun een keer terwijl ik overeind kom.
‘Eindelijk, je bent wakker’ roept een stem, ik kijk op en als ik zie dat de vampier van eerder naar voren wil lopen roep ik dat hij uit mijn buurt moet blijven.
Hij schrikt van mijn geschreeuw en zakt met zijn hand naar zijn dolk. Als ik dat zie kijk ik verschrikt om me heen. Waar heb ik mijn zwaard gelaten? schiet er door mijn hoofd.
‘Ik doe je niks!’ roept hij boos.
‘Wat heb je gedaan?!’ vraag ik boos terwijl ik met mijn ogen verder zoek naar mijn zwaard.
‘Sorry, ik kon het niet laten en heb je gebeten’ zegt hij alsof het niks is.
‘Je hebt wat?!’ roep ik met grote ogen. Mijn stem verraad dat ik bang ben.
‘Ik rook je bloed ja. Ik kon het niet helpen!’ snauwt hij boos terug.
‘Maar.. ik leef nog’ zeg ik stamelend.
‘Ja natuurlijk. Je bent een elf. Mijn gif heeft geen effect op jou’ roept hij spottend.

Ik probeer op te staan en weg te lopen althans dat probeer ik. Het moet er stuntelig uitzien aangezien alles nog een beetje draait.
‘Waar dacht je heen te gaan?’ vraagt hij lachend, bijna spottend.
‘Weg van jouw en deze ellendige plek’ snauw ik tegen hem. Wat denkt hij, dat ik bij hem blijf? Als ik dood wil ja.
‘Zonder mij kom je nergens. Dit is mijn gebied en je loopt alleen maar gevaar zonder mij’ lacht hij nog steeds.
‘Alsof ik met jou geen gevaar loop’ snauw ik terug terwijl ik me omdraai zodat ik hem aankijk.

Hij kijkt me boos aan en loopt mijn kant op.
‘Ik heb mijn draak de opdracht gegeven de jouwe te zoeken. Dus je moet wel bij mij blijven’ zegt hij.
‘Dat ben ik niet van plan, ik heb jouw hulp niet nodig. Ik geloof ook niet echt dat je me kan helpen’ zeg ik terwijl ik mijn ogen over hem heen laat glijden.
‘Waar is mijn paard gebleven?’ vraag ik als ik Midnight niet kan vinden. We zijn nog steeds op dezelfde plek als eerst.
‘Of kon je daar ook niet van af blijven?’ roep ik spottend. Zijn ogen spugen vuur.
‘Je paard! Staat aan de andere kant van de rots. Daar staat meer gras’ zegt hij boos.
Ergens heb ik spijt van wat ik net heb geschreeuwd en volgens mij kan je dat ook aan mijn gezicht zien want het zijne kijkt meteen wat minder boos.

‘Naur mijn draak, is alvast opzoek gegaan naar jou draak. Als je je beter voelt gaan we achter hem aan’ zegt hij streng.
Ik zeg toch dat ik je niet nodig heb’ zeg ik nog steeds boos.
Ik zie dat hij een keer zucht. ‘Je red het niet alleen snap dat nou!’ roept hij geïrriteerd.
‘Oké ! best maar blijf bij me uit de buurt’ waarschuw ik hem met een dreigende blik.
Hij krijgt een grijns en zijn tanden zijn te zien. ‘Daar ga ik verder niet op in’ zegt hij terwijl hij terug loopt naar een boom en laat zich ertegen aan zakken.
Ik voel me nogal stom om zo te blijven staan en schuifel een keer met mijn voet.
‘Mijn paard staat daarachter?’ vraag ik terwijl ik een richting op wijs. Hij knikt een keer kort.
‘Ik hoor het als je ervandoor gaat hoor’ zegt hij terwijl hij zijn hoofd laat zakken om een grijns te verbergen.
Ik mompel wat en loop naar Midnight die ik aan alle kanten bekijk of er geen wonden zijn.
Gelukkig mankeert hij niks. Dan schiet er door me heen dat hij me heeft gebeten. Voorzichtig haal ik mijn hand over mijn nek aan allebei de kanten maar kan niks vinden dat op twee gaatjes lijkt.
Na een tijdje loop ik terug naar de vampier.
‘Hoe heet je eigenlijk?’ vraag ik terwijl ik me tegenover hem tegen een boom laat zakken.