Hoofdstuk 8

Aiden
Met een plof laat ik me van Naur zijn rug op de grond vallen. Ik ben nu al een paar dagen weg van huis en heb nog steeds niets gedronken. Nog even en ik ben te zwak om verder te gaan. Het is ook mijn eigen schuld. Ik had gewoon naar de jagers moeten luisteren. Ik was te koppig en nu ga ik bijna dood omdat ik zo nodig alles moest verpesten!
Wat moet ik nu? Ik kan niet terug naar huis en er zijn hier geen mensen of andere wezens waarmee ik me kan voeden.
Trillend als een rietje probeer ik weer op te staan. Ik grijp me vast aan Naur die me weer op zijn rug probeert te helpen. Met een smak laat ik mijn hoofd op zijn nek vallen en mijn ogen zijn te zwaar om nog open te houden. Ik moet snel wat bloed vinden anders eindigt mijn leven wel heel snel en zeker voor een vampier.
Het zweet valt met grote dikke druppels van mijn hoofd op Naur zijn nek en mijn hele lichaam lijkt wel pijn te doen. Mijn lange zwarte haren steken alle kanten uit en zitten niet meer bij elkaar gebonden.

Ik voel hoe Naur langzaam van de grond komt en begint te vliegen. De koude wind gaat langzaam langs me heen en het voelt heerlijk. Naur gaat steeds wat harder vliegen en ik zie aan de bomen dat hij ook hoger gaat vliegen. Ik heb geen idee welke kant hij op gaat maar dat kan me werkelijk niets meer schelen. Ik kan nu gewoon niet meer kwaad op hem worden. Als ik maar snel iets vind!

We blijken nu al weer een aantal uur te hebben rondgevlogen zonder ook maar een teken van iets eetbaars te vinden. Naur begint nu ook af te zwakken. Het kost hem ook te veel energie om nog verder te vliegen.
We vliegen nu vlak boven de boomtoppen en ineens ruik ik een overheerlijke geur. Met veel moeite til ik mijn hoofd van Naur zijn rug omhoog en ruik het nu beter. Het is zo goed, zo zoet, zo sterk.
Ik voel mijn hoektanden al weer tegen de binnenkant van mijn mond en beveel Naur om in deze richting door te vliegen. Ik ga nu helemaal rechtop zitten en kijk omlaag om te zien of ik kan vinden waar de geur vandaan komt. Langzaam word het duidelijker en zie ik sporen van iets op de grond onder mij. Ik beveel Naur om te landen en met veel moeite glij ik van zijn rug af. Ik beveel Naur om hier te blijven. Als het iets eetbaars is wil ik niet hebben dat hij het verpest!

Ik volg het spoor en de zoete geur word steeds sterker. Mijn hart bonkt in mijn keel en mijn gif druipt bijna uit mijn mond. Nog even en ik heb mijn prooi! Met een brede grijns op mijn gezicht sluip ik verder. Alleen al door de geur ben ik weer wat opgeknapt. Ik ga even stil staan om te luisteren of ik al iets kan horen. En ja hoor, ik hoor een paard lopen. Wacht, wat? Een paard? Daar heb ik niets aan! Maar een paard kan ook betekenen… een prooi! Snel zet ik het op een lopen en al snel kom ik dichterbij. Ik schiet een boom in zodat het dier me niet kan zien. Mijn instinkt neemt het nu van me over en ik kan niet meer helder denken. Mijn spieren spannen zich aan en ik beweeg me steeds sneller door de bomen heen.

En dan… de geur is heel sterk en ik laat me naar beneden vallen uit de boom. De geur is nu zo sterk en ik kan ruiken waar het vandaan komt. Het heeft lange blonde haren, prachtige kleding en ijsblauwe ogen. Het meisje kijkt me geschrokken aan en houd een lang zwaard vast. Wacht, wat? Een meisje? Ik schud met mijn hoofd en kan nu weer helder denken. Het is inderdaad een meisje. Een elfen meisje om precies te zijn. Ze is bang en verward. Ik moet werkelijk een monster voor haar zijn. Nee, haar kan ik niet doden! Dan heb ik een nog groter probleem. Ze is hier wel op verboden terrein… Met een grijns op mijn gezicht zet ik een stap naar voren. Ze ruikt zo heerlijk! Ik word er helemaal gek van! Zouden er meer zijn, of is ze alleen? Als ik haar dood komen ze haar zoeken en breng ik mijn dorp in gevaar! Ach wat maakt dat uit, ze hebben me weg gestuurd! Maar ze is zo heerlijk, binnen handbereik en ik mag het niet! Moet ik haar hier alleen achter laten? Zal ik haar mee nemen en later doden?
Dit is echt erg! Ik heb zo’n dorst dat ik niet meer goed kan denken en ik word er gek van!!