Hoofdstuk 1

Yuna

Er word een keer op mijn deur geklopt en gemompeld dat ik moet opschieten. Ik zucht een keer en rek me uit.
Dan schiet er door mijn hoofd dat ik vandaag jarig ben!
Vandaag is de grote dag. Ik word zestien vandaag en krijg ik eindelijk een draak. Ik ben super benieuwd hoe het allemaal gaat en wat voor draak het word.
Ik stap snel uit bed en trek mijn kleding aan. Snel was ik nog mijn gezicht en kam mijn haren. Ik ren de trap af waar mijn ouders en broer al aan tafel zitten. ‘Goedemorgen’ zeg ik als ik aan tafel ga zitten. ‘Gefeliciteerd! Lieverd’ roept mam blij en omhelst me.
‘En ben je zenuwachtig?’ vraagt mijn broer Iwan. Zelf heeft hij al vijf jaar een draak. Ik knik ‘Zeker weten.’

Na het eten zit ik meteen klaar om te gaan. Iwan blijft thuis hij vindt het niet zo bijzonder al die toespraken, mijn ouders daar in tegen zijn allebei erg benieuwd en vinden het bijna erg dat hij niet mee gaat.

Als ze dan eindelijk klaar zijn om te gaan lopen we de deur uit en gaan richting het centrum van het dorp. Er zijn vandaag drie andere elven die ook zestien worden dus gelukkig ben ik niet alleen. De vergaderzaal van onze leider Evan komt steeds dichterbij en ik begin zonder dat ik het in de gaten heb sneller te lopen.
‘We komen er ook als we niet op een moordend tempo lopen hoor’ roept pap als ik ongeveer vijf meter voor ze uitloop. ‘Ach, ze kan gewoon niet wachten’ zegt mam lachend. Ongeduldig sta ik stil om te wachten tot mijn ouders weer naast me lopen.

Als we er eindelijk zijn lopen we door een grote deur en komen we in een grote hal waar allemaal beelden en kaarsen staan. Hier en daar staan andere families te wachten tot dat alle zestien jarige er zijn.
Als we ons allemaal hebben verzameld in de hal loopt er iemand naar ons toe die met ons mee loopt om de weg te wijzen.
Nadat we de hal helemaal zijn uitgelopen komen we voor nog een grote deur waarop allemaal afbeeldingen staan met sierlijke krullen.
De deur word open gedaan en we lopen door naar het midden van de zaal waar een grote tafel staat.
Als ik erbij kom staan zakt mijn mond open. Er staan zes draken, nou ja kleine draakjes. En ze zijn allemaal even mooi en leuk om naar te kijken.

‘Gefeliciteerd en welkom bij deze belangrijke dag!’ begint Evan. ‘Vandaag mogen jullie je draak uitzoeken. Ik noem je naam en je mag naar voren stappen’ vervolgd hij.
Als alle namen zijn geweest behalve de mijne kan ik het bijna niet meer houden. Maar eigenlijk weet ik ook helemaal niet welke ik moet kiezen.

Als mijn naam word geroepen sta ik dan ook stil en twijfel ik. Voor mijn gevoel duurt het eeuwen, als ik nog een keer langs alle draakjes op ga met mijn ogen blijft mijn blik hangen bij een paarse draak met aparte vleugels, als een soort vlinder.
Als deze in de gaten heeft dat ik naar haar kijk laat ze mijn blik niet meer los en het lijkt alsof ze me naar haar toe trekt. ‘Ik geloof dat de keuze is gemaakt’ zegt Evan met een lach. Als ik maar blijf staren naar het zelfde draakje.

Ik knik met een lach op mijn gezicht en pak het draakje voorzichtig op. Ze past precies in mijn beide handen en als ze eenmaal zit krult ze haar staart om mijn vingers en kijkt me nieuwsgierig aan.
Evan houd nog een toespraak waar ik eigenlijk geen aandacht aan besteed ik vind mijn draak veel belangrijker. Als de toespraak voorbij is gaan we weer richting huis. Eenmaal daar laat ik met volle trots mijn draakje zien aan Iwan. Hij kijkt vol belangstelling naar de draak die in mijn handen zit.
‘Ziet er mooi uit zusje. Weet je al hoe je haar gaat noemen?’ vraagt hij. ‘Daar zeg je wat. Ik heb geen idee’ zeg ik terwijl ik naar de draak kijk en goed nadenk. Ik ga aan tafel zitten en bedenk wat een goede en mooie naam zou zijn. Opeens weet ik het. ‘Xena!’ roep ik zo hard dat Iwan bijna van zijn stoel valt. ‘Ik ben niet doof hoor. En ik zit naast je’ lacht hij. ‘Maar het is wel een goede naam’ zegt hij terwijl hij knikt.