031 - P.O.V Anne

Ik zit met m'n hoofd in m'n handen op Nialls bed. Ik zucht en sta op. Ik begin het matras wat op de grond ligt af te halen. Ik ga hier niet slapen. Ik heb geen zin meer om Niall zo klote te laten voelen. Het is mijn schuld, en dat weet ik. Terwijl ik de lakens er af haal hoor ik iemand de deur open te doen. Ik vouw de spullen op en leg het op Nialls bed. Ik pak mijn tas van de grond en loop naar de deur. Ik kijk Niall aan en glimlach. Hij blijft me serieus aankijken. 'Ik ga naar een hotel, je hoeft je geen zorgen te maken. I'll be fine.' zeg ik met een vaag, fake lachje, nog voordat hij wat kan zeggen. Hij knikt. 'Ik wil dat je weet dat ik je niets kwalijk neem.' zegt hij wanneer ik een aanstalten maakte om weg te lopen. Ik voel me schuldig. 'Het spijt me dat het zo liep, het zal wel zo voorbestemd zijn. Je verdient gewoon beter Niall, ik maak het alleen maar erger.' Ik vind hem verschrikkelijk leuk en elke keer als ik hem zie smelt ik weg. Z'n mond, z'n ogen, alles is leuk aan hem. Ik draai me om en loop weg richting de trap, naar de deur toe. Ik doe m'n schoenen en jas aan. Ik kijk nog even naar de trap en dan kijk ik naar de woonkamer waar ik Eleanor zie zitten met Zayn. Wacht, Zayn? Ik heb hem niet horen thuiskomen, of zit hij daar al langer? Ik zwaai naar Eleanor en Zayn kijkt me boos aan.
Ik ken het hier niet en ik moet ook nog naar huis kunnen gaan met de trein, dus liever een hotel dichtbij. Ik ben moe en ga op een bankje zitten. Ik loop al een half uur rond door de stad, alleen. Tijd om even te zitten dus. Ik kijk om me heen en zie duiven patatjes eten. Er verschijnt een lach op m'n gezicht. 'Kevin..' fluister ik. Ik pak m'n mobiel uit m'n broekzak. Ik kijk naar de achtergrond, Niall. Ik duw m'n mobiel weer in m'n zak en begin verder te zoeken.


Half 12 al?! Ik schrik een beetje, zo laat al? Ik slaap soms best lang, maar nooit als ik wat vroeger naar bed ga en als ik in een andere omgeving ben dan normaal. Ik spring snel uit bed en ik neem een snelle douche.
Wanneer ik de douche uitkom is de spiegel beslagen. Ik wrijf erover met m'n hand zodat ik erin kan kijken. Ik zie er belabberd uit, gelukkig lig ik nu niet naast Niall. Ik trek m'n nieuwe jurkje over m'n hoofd en borstel m'n haar en doe een beetje make-up op. Ik loop weer richting de kamer en maak m'n bed op. Zodra ik klaar ben wordt er op de deur geklopt. 'Hallo, schoonmaakster.' roept een vrouw. 'Kom maar hoor.' roep ik terug. Zodra ze binnenkomt en om zich heen kijkt is ze een beetje verbaast. Ik heb de spullen amper aangeraakt en dus is het nog super schoon. Ik schenk er geen aandacht aan en loop snel de kamer uit.
Ik check uit en ga weer op zoek naar het huis van de jongens. Ik loop over straat en heb geen flauw idee waar ik ben of waar ik heen moet. Alles is anders overdag, vergeleken met 's nachts.
Ik klop op de deur en wacht tot iemand open doet. Zodra de deur open gaat staat Eleanor voor me. Ik geef haar een knuffel en ze is een beetje verbaast. 'Anne, je bent er weer?!' zegt ze verbaast en enthousiast. Ik knik. 'Ik kan toch niet weg naar huis zonder dag te zeggen!' zeg ik lieflijk. Ik kijk haar met een lach aan en ze begint ook te lachen. Ik loop naar de woonkamer en Liam komt de keuken uit. 'Ah, Anne. We hebben nog wat broodjes over. Als je wilt..' hij wijst met z'n vinger naar het aanrecht waar de broodjes op staan. Ik lach en loop naar de keuken om wat te maken. Ik heb nog niet ontbeten en sterf van de honger! Wanneer ik het aan het klaarmaken ben komt Niall de keuken inlopen. We doen normaal en doen alsof er niks is gebeurd. 'Paas mij de nutella, wil je?' vraagt hij hongerig en nonchalant. Ik geef het aan en maak zonder ook maar 1 woord te zeggen m'n brood klaar.
Wanneer ik weer op de bank zit en begin te eten, komt Harry aanlopen. Hij loopt zonder ook maar een woord te zeggen naar de keuken. Hij maakt wat eten en loopt dan weer richting boven. Wanneer hij langs loopt zie ik zijn sixpack. Ik kijk hem aan en zie Liam met een frons naar me kijken. Ik wend m'n blik af en schaam me dood!