December 29, part 1.

December 29, part 1 | Charlotte Emelie Jenner
Met Harry aan mijn rechterhand en Micheal aan mijn linker hand liepen we door het park heen. Michael-John had ze dga van zijn leven, voor zover dat kon bij een 4 jarige. Samen met hem was ik al in verschillende kinder attracties geweest. En ik moet eerlijk zeggen, sommige waren nog leuker dan de volwassen attracties. Still a kid by heart. Ook Harry was in verschillende attracties geweest met Micheal. En hoewel hij het niet toe gaf, kon hij toch een glimlach niet onderdrukken terwijl hij over de belevenissen die hij in de attracties had mee gemaakt praatte. Ik wist heus wel dat hij ze stiekem ook nog wel leuk vond, ook al wilde hij het niet toe geven. He's also still a kid by heart. Just saying. Het was rond 8 uur in de avond en we waren en Claudia sliep al lang in haar buggy. Iets wat ze eigenlijk bijna de hele dag had gedaan. In een van de geweldigste parken ter wereld is zij degene die in slaap valt. Like father, like daughter. Want ook Paul kon vanochtend zijn bed niet uit komen kwa luiheid en vermoeidheid en is pas rond 1 uur naar ons toe gekomen. Jetlag truly is a bitch. Maar ik twijfelde aan het feit of dat Paul echt vermoeid was of dat hij gewoon geen zin had in deze kindergekte. Want in plaats van twee kinderen thuis had hij er mij en Harry nu bij, en ook zij eigen vrouw Clodag deed vrolijk met ons mee. Want van twee opeens 5 maakte. Ook de bodyguards die met ons mee gingen waren niet zo behulpzaam tegenover hem. Want ze deden vrolijk met ons mee en waren dan ook niet vies van een beetje gekkigheid. Iets waar Harry en ik zeker voor konden zorgen. Normaal voelde ik me ongemakkelijk met al die bodyguards in de buurt, maar nu ik ze heb leren kennen voel ik me eindelijk op mijn gemak. Ik ben zelfs met ieder van hen minstens een keer in een attractie geweest. Maar dat zijn allemaal maar bijzaken. Harry is op dit moment het belangrijkste in mijn leven. Na de kus van gister had hij me beveelt mijn mobiel aan hem te geven en elk media gerelateerd apparaat verbannen voor deze dagen. Al wist ik niet zeker of dat was omdat hij me wilde beschermen tegen zijn fans, die op dit moment vast en zeker nog steeds aan het hyperventileren waren over het feit dat Harry zijn beste vriendin alwéér had gezoend. Beste vriendin, wisten zij veel dat ik al bijna een week zijn vriendin was. Al kon ik niet ontkennen dat ik zeker wist dat ze nu wel genoeg vermoedens hadden en hun woordje ook al klaar hadden over me. Stiekem was ik blij dat Harry mijn mobiel had afgepakt, dankzij die haat die ik allemaal had gekregen had ik steeds de drang om te kijken wat ze over me schreven. Ik wist dat het slecht was, dat het me kapot maakte. Maar de drang bleef. Steeds weer opnieuw heb ik keek op keer de met mijn mobiel in mijn zwarte iPhone 4S in mijn hand gestaan om mijn Twitter te checken. Een keer, slecht één keer liet ik me verleiden door de verlangens en drukte ik op de Twitter app. Maar zo snel ik me had laten verleiden had ik me ook de rug toe gekeerd en snel weer op de home-button gedrukt. Niet opnieuw Charlotte, niet opnieuw. Waren de woorden die ik mezelf had verteld. Ook Harry had zijn mobiel afgegeven aan Paul. Zodat ik ook niet via zijn mobiel kon kijken wat mensen over me schreven. Iets wat ik waarschijnlijk wel had gedaan als hij zijn iPhone 5 bij had gehad. Erg eigenlijk, dat ik zo erg media verslaafd was en altijd op de hoogte wilde blijven van alles. Twitter, Facebook, Instagram, Whatsapp. Ja ik hield er van. Maar toch gaf dit een soort van rust. En ook al waren Harry en ik niet constant alleen, zo voelde het vaak wel. Alleen Harry en ik, niemand anders. Geen mensen die ons haatte, geen mensen die mij haatte. En boven al, geen fans die onze pas begonnen relatie kapot wilde maken. Althans, ze waren er wel. Maar niet hier. Niet nu. En ook niet op dit moment. Just me an Harry. En Paul, Clodag, Michael-John, Claudia en de bodyguards natuurlijk. Maar ondanks alles mocht ik me de hemel in prezen met zo'n geweldig vriendje en vrienden. Ik was gelukkig, oprecht gelukkig. Dankzij hem. "Waar denk je aan babe?" Vroeg Harry fluisterend in mijn oor. "Aan hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen met het feit dat ik me jou vriendinnetje mag noemen."