Perrie Louise Edwards || 0.03

Ik loop het podium op, de twijfels slaan toe en er wordt een microfoon in m'n handen gedrukt. Ik adem diep in en uit, ik kan dit en ik ga het ze gewoon laten zien. Ik check voor de laatste keer mijn kleren en strijk ze glad, ik ben er helemaal klaar voor! Ik ga dit gewoon doen. Oh shit, daar sta ik dan... Voor een gigantisch publiek... Ik wiebel van mn ene been op mijn andere en Simon begint te praten
'Hello..' 'Hi' 'I'm Simon, what's your name?' 'I'm Perrie' ohja, leuke begroeting Simon, very clever... What are you gonna sing for us today?' Oh nee, wat ga ik nou ook al weer zingen... Fuck, you can call this a blackout. 'um.. oh yeah, You Oughta Know by Alanis Morissette' Ok, goodluck
Ik ging klaar staan, dit was mijn enige kans die ik voor geen enkele mogelijkheid mag verpesten! De muziek begint te spelen en ik moest er maar aan geloven.

Ik sla de laatste noot aan en open mijn ogen, fuck ik heb dit gewoon gedaan. Voor mijn gevoel foutloos, hoe geweldig wow!! Ik zie de jury en een groot deel van het publiek opstaan, was ik dan zo slecht dat iedereen naar huis gaat? Pfft, lekker dan.. Oh, ze gaan klappen. WOAH EEN STAANDE OVATIE? De glimlach die al op mijn gezicht stond werd groter en groter, dit is geweldig. Louis begint met praten en al snel zitten alle juryleden in een discussie. Ik kan niks beters doen dan mijn puppy ogen opzetten en de jury smekend aankijken zodat ze me door laten gaan. Dus dat is wat ik deed. Simon geeft uiteindelijk het antwoord waarop iedereen heeft lopen wachten Oh fuck it, you're through. You were wonderful and we would be lucky to see you back in the liveshows' ik mompel nog een bedankje en ren het podium af, gosh wat ben ik opgelucht! Ik ren in de armen van mijn ouders en begin op en neer te springen. 'THIS IS UNBELIEVEBLE OHMYGOD'. Nog altijd in shock lopen ik en mijn ouders verder, druk pratend over hoe de auditie ging en wat er nu ging gebeuren. Niks kan mij meer uit mijn droom halen, n i e t s !