025 - P.O.V Anne

Ik zit nog steeds naast Niall, al 10 minuten om precies te zijn, zonder ook maar 1 woord gesproken te hebben. Wat moet ik doen? Moet ik weggaan en Harry opzoeken of zal ik Tonnie opzoeken. Het is echt een puinhoop in m'n hoofd en in dit huis met iedereen.. Als ik naar buiten kijken zie ik dat het begint te schemeren en er een storm aan komt. 'Ik weet niet wat we moeten doen. Het leek of je je betrapt voelde..' zegt Niall uiteindelijk. Ik kijk de kamer rond zonder te antwoorden of hem aan te kijken. Ik zie de gitaar staan en nu pas valt me het keyboard ook op. Ik sta op, loop naar het keyboard en doe de stekker in het stopcontact en zet het keyboard aan. Ik ga zitten. Ik hou m'n handen boven de toetsen en weet niet wat ik moet spelen. Ik begin een nummer te spelen die ik uit m'n hoofd ken, If I Were A Boy. Zodra deze afgelopen is het weer dodelijk stil. Ik kijk uit het raam en dan herinner ik me Little Things die Tonnie me heeft geleerd. Ik begin zachtjes te spelen, corrigeer de fouten die ik maak en ben helemaal in m'n spel.
Na een tijdje wanneer Niall's solo begint hoor ik een stem die mee zingt, het klinkt prachtig. Zo puur en zuiver, recht uit het hart. Ik speel door. Na één zin voel ik diegene naast me staan. Ik schuif op zodat hij ook kan zitten en terwijl hij zingt en ik speel, schieten er allemaal dingen door m'n hoofd. Misschien vergeeft Tonnie me het nooit meer en zal ik nooit meer met haar piano spelen? Of misschien zal ik nooit meer Niall horen zingen terwijl we muziek maken? Ik vind het geweldig dit, alleen jammer dat we er nu niet om kunnen lachen en er plezier mee kunnen hebben. Na een tijdje speelt Niall een paar noten en hij pakt al snel de draad op. Ik had geen idee dat hij ook piano/keyboard kon spelen, wat nu best logisch lijkt aangezien hij een keyboard in z'n kamer heeft staan. Ik stop met spelen en hij speelt door. Ik kijk naar hem. Hij is geconcentreerd en heeft rode ogen zie ik nu. Zonder dat ik het doorheb stopt hij met spelen, het nummer is afgelopen. Ik kijk hem nog steeds aan en hij kijkt mij nu ook en pakt m'n handen die op m'n schoot liggen en begint ermee te spelen. 'Sorry' zegt hij zomaar. Waarom?! Hij doet niks fout! Harry en ik hebben alles verpest! Hij heeft geen reden om sorry te zeggen. Ik sta verward op. Gehaast loop ik de deur uit richting de badkamer. Wanneer ik opkijk zie ik Tonnie lachend een kamer uitlopen met iemand naast haar. Ik sta nog in de gang en kijk in hun richting. Gelukkig het is weer goed tussen Harry en haar. Ik glimlach, ook al zien ze het niet. Zodra hij zich omdraait verstar ik. Dat is niet Harry.. Integendeel, Zayn? De lach verdwijnt van m'n gezicht.