17. Confrontation

'Thank you,' glimlachte ik toen ik in de deuropening stond. 'You're I don't have to bring you home?' vroeg Harry voor de zoveelste keer. Ik schudde beslist mijn hoofd. 'No, I'll walk,' zei ik. 'All right. I'll see you tomorrow.' Hij boog zich voorover en drukte zachtjes een kus op mijn wang. Ik bloosde en glimlachte verlegen. Daarna draaide ik me om en liep de oprit af. Na het heerlijk ontbijt op bed was ik onder de douche gesprongen. Daarna hadden we samen nog een film gekeken. Omdat ik toch een keer naar huis zou moeten, was ik na de film maar opgestaan. Ik had het zo fijn gevonden bij Harry. Ik had totaal geen zorgen gehad. Voor het eerst sinds tijden had ik me weer gelukkig gevoeld, was de glimlach op mijn gezicht echt. Met mijn hoofd vol Harry liep ik naar de voordeur. Mijn moeders auto stond op de oprit, wat betekende dat ze thuis was. Ik opende de voordeur en liep naar binnen toe. Langzaam trok ik mijn jas uit en hing hem op de kapstok. Ik was aan het uitstellen, terwijl ik niet eens zeker was of mijn moeder me überhaupt wel had gezien. Ik liep de woonkamer in. 'Mom?' 'Yes darling?' Het geluid kwam uit de keuken. Met kleine stappen liep ik naar de keuken, waar ik mijn moeder met een kop thee aan de keukentafel aantrof. Ik ging tegenover haar zitten en schonk voor mezelf ook een kop thee in. Terwijl ik een slok van mijn thee nam was ik aan het bedenken hoe ik dit het beste aan kon pakken. 'Why didn't you tell me?' vroeg mijn moeder toen opeens. 'Tell you what?' 'The fact that you were participating in a national music competition,' zei mijn moeder. Ik slikte. 'I am sorry. I was afraid that you wouldn't let me go, and besides that, I was only understudie.' 'Darling, I am so proud of you. You were amazing.' Verbaasd keek ik mijn moeder aan. 'What?' vroeg ik verbaasd. 'But... but you never let me play the piano, and I couldn't take lessons anymore...' stamelde ik verbaasd. 'You reminded me so much of your father, it hurted to see you play the piano, so I dicided to cancel your lessons,' vertelde mijn moeder zachtjes. 'I couldn't deal with your father dead,' fluisterde ze zachtjes. Ik beet op mijn lip en keek mijn moeder aan. Ze zag er breekbaar uit. 'I shouldn't have done that. I was only thinking about myself. I am so sorry Olivia.' Ik stond op en liep naar haar toe. Ik sloeg mijn armen om haar heen en liep mijn hoofd op haar schouder rusten. 'Will you play something for me?' vroeg ze toen. Ik ging weer rechtstaan en keek haar aan. 'Off course,' ik glimlachte klein en liep naar de piano in de woonkamer toe. Ik legde mijn vinger op de juiste toetsen en begon toen te spelen. Het was mamma's liedje. Pappa had het altijd voor haar gespeeld. Mijn moeder kwam naast me op het krukje zitten en begon zachtjes te zingen. Ik glimlachte en luisterde naar haar stem. Ik kon me niet meer herinneren wanneer ze voor het laatst voor me had gezongen, maar het klonk mooi. Toen het liedje was afgelopen keek mijn moeder me aan. 'Now tell me somethin about that boy,' grijnsde ze. Ik bloosde. 'Well, I met him in France, on that party the night before we left. We had to sing together, and we changed numbers. I didn't hear from him since. But on my first day of school, it turned out we were in the same class. Slowly we became friends. He signed us up for the music competetion, but after we were chosen, I signed us out. We had to go as their understudies. Eleanor, another friend of mine, and Louis, Harry's best friend, locked them up in a closet, so we had to preform. And after that you know what happend,' vertelde ik. 'He is so sweet,' glimlachte ik. 'He doesn't push me, he has so much patience with me.' 'I see you really like the boy,' glimlachte ze. Ik knikte. 'Why don't you invited him over for dinner this week?' stelde ze toen voor. 'Really?' 'Yes, I would love to meet this boy.' Ik drukte een kus op mijn moeders wang. 'Thank you.' 'Do you have homework for tomorrow?' Ik knikte. 'I'll call you when dinner's ready.' Ik grinnikte even. Mijn moeder zou altijd mijn moeder blijven, gefixeerd op school. Ik stond op en liep met een glimlach op mijn gezicht naar mijn kamer toe. Mijn moeder was toch best wel lief.