HOOFDSTUK 14 – Het adress

Ik stapte uit mijn auto. Ik stond weer geparkeerd naast de zilveren Volvo van Edward. Ik voelde de aanwezigheid van Bella al van ver. Ze was niet boos, maar ook niet echt blij. Ik wist echt niet wat ik met die geest aan moet.
Ik pak mijn tas, doe de deur dicht en de auto op slot. Ik steek mijn sleutel in mijn zak en de hele tijd voel ik de ogen van Bella op me gericht.
Ik draaide me om en ik liep naar de ingang van de school. In mijn ooghoeken zag ik dat Edward samen met Bella op me afliep.
‘Susan, wat voor lessen heb jij straks?’ vroeg Jessica die samen met Angela, nog een oude vriendin van Bella, naast me ging lopen.
‘Gym volgen mij’, zei ik. Ik haatte gym, alsof het je hielp beter te worden. Ik ging dan liever naar de sportschool of een eindje lopen.
‘Mooi, dat heb ik ook’, zei Angela. Ik keek haar aan. Volgens mij was zij closer met Bella dan Jessica. Misschien kon ik nog wat uit haar halen.
‘Leuk, zullen we dan gaan’, zei ik, en we liepen met z’n drieën naar binnen. Voordat ik binnen was keek ik nog even naar het schoolplein. Edward stond bij zijn familie, die allemaal met een vernietigende blik naar me keken, behalve Alice die een glimlach om haar mond had.

-Even later in de kleedkamer-
Ik strikte de veters van mijn sportschoenen vast en ik ging naast Angela op de bank zitten.
‘Je lijkt heel veel op Bella’, zei Angela ineens. Ik keek haar aan.
‘Ja, dat weet ik’, zei ik. ‘Dat is me nu al een paar keer verteld.’
Angela pakte haar tas en daar haalde ze een foto uit. Daar stonden Bella, Angela, Erik en Edward op. ‘Dubbeldate’, zei Angela. ‘Het was leuk, echt leuk. Ik kan niet geloven dat Edward Bella van de klif heeft geduwd of dat zijn familie dat heeft gedaan. Ze waren echt dol op elkaar.’
‘Dus je gaat gewoon met Jessica mee omdat dat veiliger is?’ vroeg ik.
Angela liet haar hoofd vallen. ‘Wat kan ik anders doen, niemand gelooft mij’, zei ze verdrietig.
Ik sloeg mijn arm om haar heen. Ik geloofde haar. ‘Ik geloof je’, zei ik. ‘Van wat ik heb gehoord en gezien lijkt het me niet dat de Cullens dit kunnen doen.’
‘Mij ook niet’, zei Angela.
‘Ik ben dol op mysteries en ik ga zeker weten dit mysterie oplossen’, zei ik. Angela keek naar me op.
‘Als ik je moet helpen moet je het me maar zeggen’, zei Angela.
‘Je kan me wel op één of andere manier helpen’, zei ik. ‘Wat weet jij van wat Bella de laatste maand heeft gedaan. Is ze nog ergens speciaal heen geweest of werkte ze aan één of ander project?’
‘Nu je het zegt’, zei Angela, ‘Bella werkte wel aan een project. Het had iets te maken met de schatten van de Tempeliers, maar welke weet ik niet. Maar ik weet wel dat ze bij een vrouw langs wou gaan die een afstammeling moest zijn van de grootmeester Jacques de Molay. Het blijkt dat die vrouw informatie heeft gekregen van het Vaticaan over haar vader en de tempelorde. Maar ik weet niet of Bella daar echt heen is gegaan.’
‘Heb je het adress?’ vroeg ik hoopvol.
‘Ja, die geef ik je wel tijdens de lunch’, zei Angela en ik gaf haar een kus op haar wang.
‘Dank je wel, dat kan me echt helpen’, zei ik. We stonden allebei op en we liepen de gymzaal in. Eenmaal in de gymzaal zag ik Bella en Michael ruziën, alweer. Die twee mochten elkaar niet en nu gooiden ze ballen naar elkaar. Ik kuchte even en de twee keken naar mij. Ze hielden op en allebei verdwenen ze in het niets. Ik moest glimlachen. Geesten zijn echt gestoord.