December 28, part 1.

December 28, part 1 | Charlotte Emelie Jenner
Gelukkig waren we velig geland in Parijs en dus ook veilig aangekomen in het hotel. Nou ja, hotel? Het leek meer op eens sprookjes kasteel. Het had een ouderwetse stijl van binnen, maar toch ook chique. Kompleet met kroonluchters en bloemetjes dekbedden. Gelukkig kregen we gelijk de sleutel van onze kamers en konden we er ook meteen in. We doken ook gelijk ons bed in omdat het een lange dag was geweest en dat het morgen waarschijnlijk ook ging worden.

Zuchtend liet ik me op een bankje zakken. Moet dat ik was. Jetlag's a bitch. Harry kwam zuchtend langs me zitten. "Geloof het of niet, maar ik ben kapot." Mompelde hij. "Me too." Verzuchtte ik. Michael-John kwam vrolijk onze kant op kennen met een enorme Dinsey ballon in de vorm van Mickey Mouse die met een touwtje om zijn dunne pols zat geknoopt voor het geval hij het touwtje los zou laten en Paul en Clodag er achter aan moesten rennen. Iets waar ze vast geen zin in hadden, aangezien ook hun last hadden van een jetlag. Trots liet Micheal me zijn ballon zien. Ik vertelde het jongetje hoe leuk ik zijn ballon vond waarna ook aan Harry zijn ballon liet zien. "Harry, ik wil ook zo'n ballon." Fluisterde ik tegen hem terwijl ik een pruillip trok. "Klein kind." Mompelde hij. Ik grijnsde trots waarna ik weer opstond. "Zullen we weer verder gaan?" Vroeg ik hem. "Wij niet." Antwoordde Clodag. "De kleintjes moeten naar bed." Vervolgde ze haar zin. De kleine Claudia was inmiddels al in slaap gevallen in de buggy. Ze had zo ongeveer de dag van heer leven gehad. Er is nog nooit een kind zo blij geweest toen we met haar grote voorbeelden, de prinsessen op de foto mocht. Ook Michael vond Pluto enorm gaaf. Al moet ik eerlijk toe geven dat ik, als groot kind, ook heel graag op de foto wilde met de beroemde Disney Figuren. "We namen afscheid van Paul, Clodag, Micheal-John en Claudia en liepen toen weer verder. Harry en ik liepen het Frontier land in waarna we gelijk door liepen naar Phantom Manor. Het was een groot spookhuis waarin de griezelige muren en schilderijen hun eigen verhalen vertelden. "Zeker weten dat we hier in gaan? Ik weet het zo net nog niet hoor.." Fluisterde ik beschaamd terwijl ik mijn hoofd naar beneden liet hangen. Harry plaatste zijn hand onder mijn kin en zorgde er zo voor dat ik hem recht in zijn ogen aan keer, wat nog best moeilijk was vanwege het lengte verschil. "Ik ben bij je, er kan niks gebeuren." Hij drukte een kusje op mijn wang en trok me toen in een knuffel. "Je wil niet weten hoe graag ik je nu wil kussen." Fluisterde hij in mijn oor. "Just do it." Uitdagend keek ik hem aan. Harry keek even om zich heen of en drukte toen zijn lippen volop tegen de mijne. Zijn armen sloeg hij om mijn middel en mijn armen sloeg ik om zijn nek. Zijn tong tikte tegen mijn lippen die ik gewillig opende. Bommen vol met vlinders ontploften in mijn buik. Hoe vaker we zoenen, hoe heviger de bommen zijn en hoe meer vlinders er in mijn buik vlogen. Veel te vroeg liet hij mijn lippen weer los. "I love you." Fluisterde hij. "I love you too."