Hoofdstuk 11

'zo gaan jullie lekker?' vraagt Owen met een grijns. Daan zegt 'ja hoor' ik doe mijn ogen dicht en val in slaap ik ben super moe. de volgende ochtend word ik wakker. Ik kijk naar mijn hand in mijn hand ligt de hand van Daan hij is zo een cutie. Ik probeer overeind te komen maar kreun van de pijn. Daan schiet wakker. 'Lieverd wat is er?' de tranen staan in mijn ogen en zeg heel zacht 'Daan ik heb zo een pijn haal snel een dokter' Daan drukt op het rode knopje. er komen gelijk zusters binnen rennen. Daan legt aan de zusters uit wat er is. zodra Daan is uit gepraat rennen er een paar zusters weg. ze komen terug met de dokter hij steld een paar vragen 'wat voel je?' ik zeg 'nou ik denk dat lopen de komende tijd niet lukt want het doet heel erg pijn' 'dat denk ik ook maar dat is niet zo raar want jeheb een paar ribben e je been gebroken de zusters helpen je zo in een rolstoel en dan mag jenaar huis' ik lach naar Daan en hij lacht terug. hij loopt de kamer uit en de zusters helpen me met aankleden en zetten me in een rolstoel. de andere zijn ondertussen bij Daan gaan zitten. Een van de zusters zegt 'die jongen is wel lief voor je hoor ik zal hem wel halen dan kan hij je mee nemen!' de zuster loopt weg en ik kijk naar de deur. Daan komt binnen gelopen en geeft me een kus en zegt 'ja mag lekker met me mee naar huis' hij rijd de rolstoel naar de andere ze komen op me afrennen en Daan gaat er snel voor staan zodat ze niet tegen me aanknallen. zodra Daan ze heeft afgeremt geven ze me allemaal een kus op me wang ik zeg op naar huis!!