De Tributenparade

Het valt Joke nu pas op hoe mooi de witte paarden zijn die voor hun wagen staan. Ze heeft niet zo veel verstand van paarden, maar ze ziet dat dit wel volbloedjes zijn.

Ze staat, samen met Robbie, in de wagen. De wagen van Noord-Holland staat helemaal vooraan, dat is de meest welvarendste provincie, met daarachter Zuid-Holland, die eigenlijk net zo welvarend is als Noord-Holland. Daarachter staat Utrecht, dat ook heel welvarend is. Limburg staat als zesde, met daarvoor nog Gelderland en Flevoland.
'Nou, daar gaan we dan.' zegt Robbie, en de wagen schiet in een razend tempo naar voren. Tribunes aan beide kanten van Joke zijn bevolkt met duizenden mensen, Amsterdamse mensen. Ze juichen, krijsen, brullen en worden helemaal wild als ze de tributen zien. Joke kijkt eerst nogal beduusd, maar dan geeft Robbie een por in haar zij en zegt: 'Lachen en zwaaien Joke!'
Meteen zet ze haar liefste gezicht op en zwaait ze haar pols lam, ondertussen met haar gedachten helemaal ergens anders. Bij Robbie. Wat is hij toch geweldig aardig! Dat had ze helemaal niet verwacht. En hij is ook nog best knap..

Grappig dat ze daar juist nu aan moet denken. Dan voelt ze opeens een arm om haar schouder. Ze kijkt omhoog en ziet Robbies lachende gezicht. 'Voor de show!' zegt hij met een knipoog. Ze wilt wat terug zeggen maar dan stopt de wagen al. Ze ziet minister Groeneveld een trappetje oplopen totdat hij op een verhoginkje staat.

'Beste mensen, Tributen, welkom bij de eerste editie van de Nederlandse Hongerspelen!' Hij wacht even, terwijl Joke zin heeft om te kotsen want ze kan die man niet uitstaan. 'We wensen jullie allemaal veel plezier, en moge de kansen immer in je voordeel zijn!'
Hij is nog niet uitgesproken of er ontstaat een daverend applaus. Joke rijkt naar Robbies oor, 'Ook al nageaapt van Panem.' zegt ze zacht. Robbie schiet in de lach. 'Waarom lach je zo?' vraagt Joke, 'Je zegt het zo droog,' grinnikt Robbie. Joke krijgt niet eens de tijd om wat terug te zeggen want daar staan Leandra en Marcio al..