The boys

Ik nam de hand van mijn vriendin vast en trok er aan als teken dat ze me moest volgen. Ze bleef staan en trok aan mijn hand en draaide me om om te laten zien dat onze bus vertrokken was. 'Oh neeeeeee!!!', riep ik luid, zo luid denk ik dat heel de luchthaven het gehoord moest hebben. De 5 jongens, waar ik net nog met open mond naar was aan het staren, draaiden hun hoofden mijn richting uit en liepen op ons af. Rood van schaamte liet ik mijn hoofd hangen en verborg het in mijn handen. Ik voelde een tik op mijn schouder en draaide me instinctief om. 'Well hello! What's wrong? We heard you yell.', zei een jongen met een geruit hemd en afgeschoren haren tegen me. Natuurlijk moest ik antwoorden en dat deed ik meteen: 'Our bus left without us so we can't go to our hotel.' Dit zei ik snel na elkaar en paniekerig. Mijn vriendin hield men schouders vast en zette druk zodat ik wel moest ontspannen. 'You can ride with us!', zei een andere jongen, met schattige krullen en wel een aantal tattoos. 'Misschien moeten we dit wel doen!', fluisterde m'n vriendin in mijn oor. 'Alright, we go!', zei ik tegen alle jongens waarvan ik nog steeds de naam niet wist.