Try To Catch My Lovebug. 58

Het is laat in de avond. Je ligt uitgeblust in je bed. Mira snort zachtjes.
Je denkt aan van alles. Alle nieuwe indrukken.
Nick heeft je nog gitaar laten spelen. Jullie hebben lang gezeten te kletsen en lachen.
Beneden hebben jullie gezellig met z’n allen bij elkaar gezeten. Denise en Paul zijn super aardig.
Je zucht. Natuurlijk mis je Luke. Maar hier is alles anders. Bij de jongens is alles anders. Alles is op zijn plaats. Alles voelt in evenwicht.
Langzaam glijdt je in slaap.

Nick en jij lopen in een wat ouder deel van Los Angeles. Los Angeles lijkt de stad van grote huizen en dure wijken. Maar hier lijkt het nog best veel op San Diego.
‘Er is hier markt, vindt je dat leuk?’vraagt Nick.
‘Ja! Ja, dat vind ik altijd leuk. Wat snuffelen tussen oude spullen van mensen.’
Nick lacht als hij je zo ziet glunderen. Hij steekt zijn arm door die van jou en geleidt je verder.
De twee dranghekken geven het begin van de markt aan. Je ruikt de geur van vervlogen tijden.
In het begin staan wat rare kraampjes. Ze lijken amper wat te hebben om te verkopen.
Dan komt de drukte. Er krioelen heel wat mensen tussen de twee rijen kraampjes door. Soms blijven jullie even staan en bekijken wat dingen. Maar meestal is er niet veel leuks bij.
‘Het leuke van deze markt is dat hij verderop overgaat in een Chinese markt. Dat is gekomen omdat de Chinese mensen vroeger verzocht werden om zich niet tussen de blanke mensen te verspreidden. Als protest gingen ze aan het eind staan. Als vervolg van deze markt. En sindsdien is het traditie,’vertelt Nick.
‘Wauw, wat grappig. En wat stom dat ze vroeger er zo’n probleem van maakten dat ze een andere huidskleur hadden,’zeg je er opgefokt achter aan.
‘Nu nog steeds.’
‘Ik weet het. Schandalig.’
Jullie schuifelen verder tussen alle anderen. Bij een hamburgertentje trakteer jij. Al etend en pratend lopen jullie weer verder.
‘Sommige mensen hebben echt wel leuk spullen, maar ik kan er niets mee,’lach je.
‘I know. En dan kijken ze zo zielig, omdat ze niets verkopen. En jij hun kans bent, maar dan ook weer verder loopt. En dan wil je het bijna gaan kopen..-’
‘Omdat het anders ook zo zielig is,’maak je zijn zin af.
Nick lacht. ‘Precies.’
De markt gaat over in het Chinese deel. Dat zie je aan alles. De mensen die er lopen, de kleuren en geuren.
Nick vertelt van alles en sleept je van de ene kant naar de andere. Bij allerlei kraampjes laat hij je van alles proeven en zien. Je eet zelfs voor het eerst in je leven sushi.
‘Oh! Het is echt heerlijk!’roep je uit.
De man van het kraampje en Nick lachen.
‘Zei ik. Kom, dit moet je ook proeven.’
‘Ik heb water nodig om de smaken kwijt te raken,’grinnik je.
Nick laat je het lekkerste proeven wat je ooit hebt gehad. Samen proberen jullie rare pakjes aan bij een verkleedkraam. Bij een goedkoop sieraden kraampje zie je een prachtig zet armbanden die je koopt voor je moeder.
‘Dat vindt ze vast lief van je,’zegt Nick. Je glimlacht lief terug.
Het prachtige rood en goud kleurt de straat. ‘Misschien is het ook wel Japans,’zegt Nick dan opeens.
‘Huh? Hoe bedoel je?’
‘Nou, ik haal het altijd door elkaar. Maar sushi is toch Japans?’ Nick denkt diep na.
‘Dat moet je mij niet vragen! Ik denk dat deze Chinezen gewoon ver-Jappanst zijn,’grap je.
Nick lacht en hoofdschuddend loopt hij verder voor je uit.
Bij een kraampje waar je balletjes kunt gooien probeert Nick een knuffel voor je te winnen. Maar hij raakt de roos twee keer te zacht.
‘Ik doe het zelf wel.’
‘Oh. Wordt je feministisch?’
Nick plaagt je en probeert je af te leiden. Maar één strakke worp is al genoeg.
‘Ik dop mijn eigen boontjes. Oftewel, ik win mijn eigen knuffel,’lach je uitdagend.