Sprakeloos

Molly’s POV
Deze boom, waar ik al de hele dag inzit, geeft me het gevoel van mezelf. Dat de boom en ik van hetzelfde zijn gemaakt. Ik herinner me niks, alleen dat ik net wakker werd op deze tak.

Ik zie wazig, net niet wazig genoeg om te zien dat er twee jongens aankomen.

Ze hebben een bijl bij zich. Ik voel het, ik zie het. Mijn zicht wordt beter.

Eén van de jongens heeft blauw haar, met een vuur doek over zijn hoofd, en een witte pleister over zijn neus. Hij is aardig gespierd, en zegt in zijn zinnen telkens awesome of EXTREEM.

De andere jongen ziet er iets jonger uit, drie vier jaar. Hij heeft zand blond haar met een hoofdband die zijn haar overeind houdt. Hij heeft ook sproeten, en ziet er slimmer uit dan de andere.

Voor ik het wist, zat de bijl in de boom. De blonde jongen begon te schreeuwen.

“Luke!! Stop, er zit een meisje in de boom!” De jongen die Luke heet, schrok.

Luke ging naast de jongen staan. “Bo, wat zeur je nou, ik zie niema…”

Hij keek me recht in de ogen. Ik staarde nog naar de twee jongens.

“Hé, je zit in mijn boom!” Riep Luke naar boven.

“Luke, het is niet jouw boom.”

“Nou en! Ik wil hem kappen.” Begon hij. “Maar belangrijker, meisje, wat is je naam?”

Ik probeerde te bewegen, en te praten, maar het wou niet.

“Luke, help haar uit de boom.” Bo had een bezorgde blik in zijn ogen.

Luke knikte. Hij klom in de boom, en kwam naast mij op de tak zitten. Hij pakte mijn op, en hield me stevig tegen zich aan.

“Bo, move it!” Bo ging een paar stappen naar achteren. “Oké, Miss, houd je stevig vast” Luke knipoogde en sprong uit de boom. Ik kneep mijn ogen hard dicht.

Luke zette me op de grond, en had in de gaten dat ik niet kon staan. “Kun je wel praten?”

Ik schudde mijn hoofd.

“Bo, Old Man kijkt nooit in jouw kamer, we verstoppen haar daar.” Hij zei het serieus.

“Ben je gek geworden? Als Dale het in de gaten heeft!”

“Het komt wel goed, Bootje” Luke lachte naar Bo.

Bo knikte, hij wist dat hij niet van Luke’s plannen kon winnen. De twee begonnen te lopen.

Ze begonnen slomer te lopen. Luke ging sneaky doen.

Bo klom door een raam een huis binnen, en seinde naar Luke dat hij naar binnen kon.

Luke gaf mij over aan Bo, die al binnen was. Bo legde me op een bed neer, en hielp Luke door het raam. Luke bleef haken. Bo trok zo hard aan Luke’s hand dat

ze met een smak op de grond terecht kwamen.

“Wat gebeurt daar?” Een gebulder kwam richting de deur.

Ik probeerde me onder het dekbed te verstoppen. Het was te laat, de man keek me aan. Maar voor mij gevoel keek hij recht door mij heen.

“Zijn jullie iets aan het verbergen? Of spelen jullie kleutertje?” zei hij met een wantrouwend gezicht, en liep de kamer weer uit, met de deur dicht.

Bo en Luke keken naar mij toe.

“EXTREEM!” schreeuwde Luke.

“Hoe deed je dat? Je verdween, en kwam terug!” riep Bo naar me.

“Misschien is ze wel een Harvest Sprite!” Riep Luke vol enthousiasme.

“Nee, sufkop. Harvest Sprites zijn klein, en hebben spitsoren, en hebben een mutsje op.” Reageerde Bo.

“Maar deze heeft wel een witte nachtjapon dinges aan” Zei Luke alsof hij slim was.

Ik begon te lachen zonder geluid.