Hoofdstuk 14

Zayn pov.

dagen verstrijken, we krijgen eten, uren verstrijken, we krijgen eten en opnieuw en opnieuw.
na de emotionele uitbarsting van Amy hangt er een spanning tussen ons. ik weet niet hoe het komt,
maar bepaalt leuk is het niet. ze gedraagt zich anders,
alsof ze zicht schaamt of plots niets meer met me te maken wilt hebben.
voor mij moet Amy zich helemaal niet schamen, vroeger zou ik haar er misschien mee uitgelachen hebben,
maar nu niet meer. Amy uitlachen en uitschelden voelt gewoon niet meer goed aan.
en als ze niets meer met me te maken wilt hebben dan zou ik gekwetst zijn, ja ik geef het toe.
gekwetst. want ik ben gewend geworden aan haar melodieuze stem, haar prachtige lach en haar twinkelende ogen.
ja ik weet het, klinkt ongelooflijk bizar, maar het is zo. ik ben haar gaan zien als een vriendin,
een vriendin die ik in mijn popsterrenleven nooit gehad heb.
ik heb geen idee wat er veranderd is dat ik nu zo denk, en ik heb ook geen idee wat er met ons zou gebeuren
moesten we vrijgeraken. ik heb er nog niet over nagedacht en dat wil ik ook nog even zo laten.
ik denk terug aan het moment dat ze instortte, het voelde goed om haar in mijn armen te hebben.
Amy zien wenen maakte me treurig, ik wil niet dat ze verdrietig is. ik wou haar knuffelen en haar tranen wegvegen,
dat laatste heb ik gelukkig niet gedaan. wat zou ze me raar hebben aangekeken!
maar ik wou het wel doen. toen Amy brak, brak er ook iets diep in me. man ik heb geen idee wat er aan de hand is.
maar Amy heeft me helemaal doen veranderen, op een goede manier denk ik.
ik snap nu hoe onrespectloos ik vroeger met mensen omging, ik beloof mezelf dat ik dat nooit meer zal doen!
ergens ben ik ook wel bang, wat zal er gebeuren als ik vrijkom. wat zou er gebeuren met de band ?
zouden ze gewoon verder zijn gegaan zonder mij ? zouden ze me hebben vervangen ?
god ik hoop van niet ! 1ding weet ik zeker:
wat er ook gebeuren zal in de toekomst, ik wil Amy in mijn nieuwe leven.