Know 4

Als iedereen de klas uit is loop ik naar voren toe. 'Ik ben Louis' zeg ik tegen de jongen en ik steek mijn hand uit. Hij kijkt me dankbaar aan. 'Ik ben dus Liam' zegt hij zachtjes. Ik draai me om naar mijn mentrix om te horen wat ze wil. 'Louis, zou jij een beetje op hem willen letten?' vraagt ze. Waarom? Hij is oud genoeg. Denk ik maar dat zeg ik natuurlijk niet. 'Natuurlijk' zeg ik. 'Dan mogen jullie nu gaan' zegt ze en ze knikt naar de deur. Ik en Liam lopen naar de deur en als we op de gang lopen begint Liam te praten. 'Ik snap als je niet met me wil omgaan hoor' zegt hij zachtjes. 'Ben je gek?! Tuurlijk wil ik wel met je omgaan! Waarom zou ik dat niet willen?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. Ik stop even en kijk hem aan. 'Luister eens naar me. Ik weet niet wat of wie ervoor gezorgd heeft dat je... dat denkt. Maar onthoud: Het slaat nergens op. Je bent het waard, wat anderen ook zeggen.' Hij kijkt me dankbaar aan. 'Dank je' zegt hij zachtjes. Ik lach even. 'Kom op. We gaan naar buiten' zeg ik en ik loop de trap af. Hij kan best nog eens aardig zijn.