Chapter 36

“Ik wil niet dat je gaat werken om mij daarmee te helpen.” Danny sloeg met een verwaand gezicht zijn armen over elkaar. “Waarom niet dan?” Als hij slim was liet hij mij hem helpen. Hij zou dan eerder van zijn schulden af zijn. “Ik heb mezelf hiermee in de nesten gewerkt en ik wil niet dat jij er bij betrokken raakt.” Siste hij boos. “Kijk, ik vind het heel lief dat je het voorstelt. Maar ik vind het niet kunnen. Ik heb mezelf in de schulden gewerkt, niet jij. Ik moet het dus betalen, niet jij.” Hij merkte op dat hij op een harde toon tegen mij praatte, hij probeerde zijn harde klank wat te verzachten zodat het niet al te boos klonk. “Ik wil dat g gewoon doen voor je. Ik wil niet dat je in de problemen zit en..” “ Ik zit godverdomme niet in de problemen. Het is maar geld. Niet een leven dat ik opgeef. Ze dwingen me niet! Het is gewoon iets wat ik nog moet aflossen.” Dit keer lette hij niet op zijn klank. De harde toon bonkte door mijn hoofd heen en maakte me angstig. In mijn ogen was Danny altijd de lieve jongen. Natuurlijk kon iedereen wel eens boos worden, dat was menselijk. Maar van Danny had ik het nog nooit gezien, en op een of andere manier ook niet verwacht. Het paste niet bij Danny. “Zie het dan als..” Ik dacht diep na. Ik was op zoek naar een goede reden die hij wel zou moeten accepteren zodat ik kon werken en hij dus van zijn schulden af was. “Ik doe het voor je omdat ik hier mag wonen. Het eten voor mij kost ook geld, dus eigenlijk betaal ik je nu ook terug.” Danny schudde zijn hoofd. “Ik wou dat je hier kwam wonen omdat ik van je hou. Ik heb je hier uitgenodigd en ik wou je helpen. Ik wil ook niet dat je daarvoor gaat betalen.” Danny bleef afkeurend met zijn hoofd schudden. “Danny, alsjeblieft.. Ik wil het heel erg graag doen. Laat mij het betalen, omdat ik het graag wil. Laat mij daarvoor werken. Ik heb het gevoel alsof ik voor jou en Jan iets terug moet doen. Zonder jullie was ik nu misschien al wel dood. In ieder geval zou ik dan op straat geleefd hebben. Ik ben jullie echt dankbaar, en daar moet ik iets voor terug doen.” Danny schudde opnieuw met zijn hoofd. Hij zette zich recht, met zijn rechterhand leunde hij op het bed waardoor hij beter kon opstaan. “ Weetje, ik ben dit beu. Ik zeg dat je het niet moet betalen. Maak er niet zo’n probleem van! Het is mijn probleem, niet de jouwe. Hier heb ik echt geen zin in.” Danny’s gezicht kleurde een beetje rood. Met zijn vuisten gebald liep hij met harde passen de deur uit. De deur werd hard dichtgesmeten. Ik hoorde harde bonken van Danny die boos de trap afliep, naar beneden. Daar zat ik dan, alleen. Dit was mijn eerste ruzie met Danny en het beviel me totaal niet. Waarom moest hij hier nou zo’n probleem van maken? Ik voelde mezelf van binnen branden. Ik vroeg me maar een ding af, Waarom?