Back in Heaven

''Why the fuck zou je zoiets doen?'' schreeuwde ik. Ze kroop in elkaar door mijn stemverheffing. ''Ik wilde niet dat ze ons uit elkaar zou drijven...'' mompelde ze met een klein stemmetje. ''En dus steek je haar neer?!'' Ik merkte dat ik mijn grip op realiteit aan het verliezen was. Als ze haar zou vermoorden, wat hield haar tegen om mij te vermoorden? Één ruzie en ik lag onder de grond.
Ze keek me boos aan. 'Ik ga me niet verontschuldigen voor iets waar ik geen spijt van heb. Je leert er maar mee leven.' beet ze me toe. ''Je leert er maar mee leven? JE LEERT ER MAAR MEE LEVEN?! Moet ik met een seriemoordenares leren leven?! Fijn is dat!'' Mijn handen balden zich tot vuisten. Ik dwong mezelf rustig adem te halen, niets overhaasts te doen. 'Ik heb een béétje veel te verwerken gehad de laatste tijd. Mocht je het niet door hebben gehad, ik ben met een riem geslagen, werd verliefd op Twiggy, raakte zwanger, terug naar verliefd worden met de man die me met een riem sloeg, heb een abortus laten plegen en ben weer bij je ingetrokken. Toen ze je smste knapte er gewoon iets in me... Bovendien verdiende ze het.''
Ik zakte op de grond neer. Zwaar ademend dwong ik mezelf kalm te blijven. Niet door te flippen. Niet naar de drank te grijpen.