001 | Uitnodiging per drankje

Lisa

De schoolbel ging met zijn gewoonlijke hoge piep. Ik keek op de klok. Tien over drie, de gewoonlijke tijd op vrijdag. Ik pakte mijn spullen uit het gewoonlijke kluisje 746, waar ik al vier jaar mijn spullen uit pak. Ik stapte op mijn fiets en reed over de gewoonlijke weg naar huis. Kortom, alles was tot nu gewoonlijk. Op een ding na dan. Overal glinsterde de weg, alsof er ijs op lag, of water. De weg was niet glad, en het was ook helemaal niet koud. Na een eindje fietsen reed ik over iets, en mijn band was plat. Ik keek waar het gat zat, maar die had zich al dichtgemaakt en mijn band was opgepompt. Raar. En nog vreemder, ik hoorde een stem. Een lieve, zachte vrouwenstem die tegen me praatte. Ik hoorde haar duidelijk. Lisa... Lisa... Lisa moet komen... ''Waar moet ik heen? Wie is dit? Hoe kent die vrouw mijn naam?'' Lisa moet naar school... Lisa moet drinken... Aquariquid... ''Ik naar school? Daar kom ik net vandaan! En waarom moet ik drinken? Wat is Aquanogwattes?'' Ik besloot maar verder te fietsen. Eenmaal thuis dumpte ik mijn tas en ging naar mijn kamer. Daar stond een klein potje met blauw spul erin. Ik keek er naar en er verschenen nog extra dingen: een label met Voor Lisa, AQUARIQUID erop, een brief en een soort steen. Ik liep naar de brief en twijfelde of ik deze zou openen. Nog nooit heeft iemand mij een brief gestuurd. Nou ja, behalve op mijn verjaardag dan. Maar die is pas over een paar maanden. Ik besloot om Aria te bellen. Zij is superslim en weet vast wat ik moet doen.
''Aria hier!'' ''Hey Aar, het is Lisa. Er is zo iets raars gebeurd en ik heb je hulp nodig.'' ''Oh, bij mij ook. Je zal het echt niet geloven.'' ''Echt? Vreemd. Ik zal maar bij het begin beginnen. Toen ik van school wegfietste glinsterde de weg heel erg. Toen reed ik over iets heen en toen ik keek, was mijn band geplakt en opgepompt. Ik ging staan en wilde gaan fietsen, maar een soort stem zei dat ik naar school moest en moest drinken enzo. Thuis stond er een potje blauw spul en er verscheen net een envelop, een label en een steen.'' ''Dat is zo raar, dat gebeurde dus ook bij mij! Maar wat is je vraag nou?'' ''Oh ja, mijn vraag. Zal ik de brief openen? Ik vind het wel erg eng allemaal.'' ''Ik zou het wel doen, want daar staat misschien uitleg in over de stem en het flesje.'' ''Oké, dank je!''
Ik opende de enveloppe en er stond met een sierlijk handschrift:

Beste Lisa

Ik ben hier om jou en Aria te vertellen wat jullie zijn. Jullie twee zijn feeën en moeten worden opgeleid op de enige magische school ter wereld, onbereikbaar voor mensen. Ik weet dat je het niet leuk zal vinden om weg te gaan en je leven achter je te laten, maar het moet. Volgende week zondag word je gehaald. Dan zullen je krachten helemaal werken, jij je vleugels krijgen en je ouders en de buurt (behalve Aria) zullen alles over je vergeten. Drink het drankje. Dit drankje bepaalt wat soort fee je bent. Drink je het drankje niet, word je machteloos en zal je sterven. Die steen zal je bij moeten houden, het geeft je kracht genoeg om je vleugels te groeien.

Met vriendelijke groet

Magenta, afdelingshoofd Fee op het Enchantscollege voor mythische wezens

PS. Deze brief is onleesbaar voor mensen.

''Wat? Wij feeën? Die bestaan niet! Het kan niet!'' zei ik, toen ik de brief uithad. ''MAM! DIT MOET JE LEZEN!'' Ik rende de trap af en liet de brief aan mijn moeder zien. Die keek me raar aan. ''Lieverd, waarom breng je me een leeg vel papier?'' Kon mijn moeder het niet zien? Was dit een grap? ''Kijk dan mam! Er staat een tekst! Over mij en Aria! Wij moeten naar een magische school! Kijk dan toch!'' Mijn moeder zag geen tekst. Ik wel. Misschien was het waar wat er in de tekst stond, en kunnen alleen wij feeën het lezen. Ik pakte mijn flesje met het blauwe spul en rook eraan. ''Gatver, ruikt naar zeewater.'' Ik schonk het uit het potje, in een glas. Ik dronk een klein slokje. Het smaakte geweldig zoet en het leek meteen mijn mond binnen te stromen. Ik slikte het door en voelde me raar. Ik voelde me vreselijk vrolijk en licht als een veer.

Ik pakte mijn laptop en begon te chatten met Aria, ik wilde niet bellen.

Jij: Hoi! Ik ben er achter gekomen wat er in de brief staat hoor!
Aria: Ik ook…
Jij: Mijn drankje was echt superlekker en zo voel ik me ook!
Aria: Mijne was ook lekker, maar door het drankje(denk ik) ben ik verdrietig…
Jij: Oh, raar… maar hey, we zijn feeën!
Aria: Weet ik en nou moeten we alles achterlaten… Wat voor steen heb jij? Ik diamant.
Jij: Weet ik niet, even opzoeken.

Ik tikte bij Google in: donkerblauwe edelsteen
Ik klikte op de bovenste en daar stond azuriet. Nog nooit van gehoord, maar die steen heb ik wel.

Jij: Ben ik weer!
Aria: En?
Jij: Azuriet. Kijk wat azuriet is.
Aria: Ik weet wat azuriet is, hoor.
Jij: Oké.
Aria: Ik moet stoppen, ik ga naar m'n oma.
Jij: Oké, bye!

Nou, nu maar afwachten wat er verder gebeurt. Ik kan haast niet wachten tot volgende week. Ik krijg vleugels! Wauw... Het lijkt wel op een sprookje.