1-1 Het begin

" Riu!,, Riep Allon Collins naar boven, waar de muziek vandaan kwam. "Uit met dat ding!,, Geen antwoord, de muziek werd, voor zover dat nog kon, zelfs nog harder gezet. "Moet ik naar boven komen?!,, Nu werd de bonkende muziek iets zachter gezet, " je doet maar...,, Vader Collins stampte de met rood tapijt bedekte trap op, zijn longen volzuigend voor een tirade van formaat. " Jongeman! Ik--,, toen plotseling: " Lieveling, laat die jongen toch...,, Euthalia Collins stond onderaan de trap en keek haar man met een veelzeggende blik aan. " Maar, Lia. Die jongen--,, begon hij. Maar 'Lia' onderbrak hem "Ik begrijp het, maar weet je nog? De vorige keer?....,,
"O ja... De vorige keer...,, Mompelde hij. Beelden kwamen bij hem op:
Nog niet eens een week geleden hadden ze barstende ruzie gehad, waarom? Dat wist Allon niet meer. Valeriu was naar boven gerend en had de muziek op zijn kamer zo hard mogelijk gezet. Natuurlijk was hij Valeriu achterna gegaan. Hij was de kamer binnen gestormd en de ruzie was gewoon weer verder gegaan... Toen er uiteindelijk een kleine ontploffing had plaats gevonden. Riu's halve kamer lag in puin. Het vermoeden dat hij een Watcher was was juist gebleken... Gelukkig waren ze beiden ongedeerd, en de kamer? Die was gewoon opgeknapt... Maar Riu was zich dood geschrokken. Allon gaf hem geen ongelijk! Sindsdien deed Riu een beetje afstandelijk tegen zijn vader, dat deed pijn...
" Hhm, goed,dan regel jij het maar. Naar mij luistert hij toch niet!,, Nors stampte hij de trap af, terwijl zijn vrouw juist, statig als altijd, de trap op schreed en de kamer van haar zoon binnenging. Stilte, Allon bleef staan. Wat gebeurde er boven? Na nog geen vijf minuten kwam Euthalia de kamer weer uit, sloot de deur zachtjes, streek haar lange licht blauwe zijden jurk glad en keek haar man teder (of was het diep verdrietig?) aan, "hij houdt echt nog wel van je hoor.,, Ondertussen was de muziek zachter gezet, bijna uit zelfs. Hoe doet ze het toch? Dacht Allon, zowel verontwaardigd als teder. Haar lukt het altijd! Maar ik... Zijn vrouw kwam zachtjes de trap afgelopen, gaf hem een kus op zijn wang en fluisterde: "Kom, lieveling, je moet Elpis nog ophalen, je bent al te laat.,, Voordat hij kon antwoorden was zijn vrouw de badkamer ingeglipt met een zacht ruisen van haar jurk. Hoor ik nu gesnik? Nee toch? Snel liep hij zijn lieveling achterna. Ja, ze zat, kaarsrecht, maar met gebogen hoofd op de badrand, te snikken. Een traan drupte op haar jurk. "Lieveling! Wat is er? Heeft Riu? Kom, niet huilen, waarom?,, Gooide Allon er in horten en stoten uit. Hij had zijn vrouw, besefte hij, eigenlijk nog nooit zien huilen. "Er is niets met Riu, tenminste noch niet...,, Ze tilde haar tere, behuilde gezicht op. "Wat bedoel je? Noch niet? Wat, waar heb je het over?,, Allon voelde drift in zich opkomen, niet nu Allon,niet nu! "Weet je het noch? Wat mijn vader ons vertelde vlak voor haar bevalling? Van die voorspelling?,, Snikte Euthalia. "Wat? Nee?! Hè?,, Plotseling drong het tot hem door. " Geloof je daar echt nog in?!,, Allon keek Lia aan en besefte dat ze er écht in geloofde. Zij was opgegroeid in een familie waar alles mogelijk was. "Maar-maar, lieveling... Je geloofde je vader toch niet écht toen hij het vertelde? Ik- ik bedoel-,, Hij brak zichzelf af. Godzamme, hoe troost je iemand die zo'n probleem heeft? Hij streek zichzelf over het hoofd en ging naast de vrouw die hij zo liefhad zitten. " Kom nou, Lialalia (dit was een koosnaampje dat hij al vanaf dat ze elkaar hadden leren kennen gebruikte)van mij. Maak je geen zorgen, ,, hij gaf haar een soort onbeholpen 'aai over haar bol'. "Het komt wel goed, die 'profeet' zat er vast naast... ,,
Lia keek op met roodomrande ogen en behuilde wangen. "Maar je kende m'n vader toch? Hij zou toch nooit zomaar vertellen dat-dat-dat....,, Ze barstte weer in snikken uit. "Dat een van de tweeling zou sterven op hun zestiende verjaardag....,, Maakte Allon haar zin af.