The Mistake

Eindelijk lagen we in bed. Na een lange avond huilen, praten, huilen, praten en huilen wisten we zeker dat we voor abortus gingen. Niet dat ik harteloos was, ik wilde graag een kind. Maar pas als zij er ook klaar voor was. Dankbaar liet ik mijn hoofd op het kussen vallen. De koelte verspreidde een soort rust door me heen.
Alicia was zich nog uit aan het kleden. Met mijn ogen volgde ik de contouren van haar lichaam in het donker. Ze kroop naast me in bed. ''Twiggy?'' fluisterde ze. ''Wat is er lieverd?'' ''Ik hou van je.'' Ik glimlachte. ''Ik ook van jou, ga nu maar slapen. Je hebt het nodig.'' Het bleef stil. Ik voelde een spanning. ''Maar.... Ik hou misschien ergens ver weg.... Ook nog een beetje van Marilyn.''