Hoofdstuk 4

'Samantha? Samantha?' klinkt de bezorgde stem van Niall boven me als ik mijn ogen open. 'Gaat het?' vraagt Niall dan voor ongeveer de duizendste keer vandaag. Ik ga voorzichtig overeind zitten en kijk om me heen. Wacht even, politieagenten? Opeens komt alles terug en beginnen de tranen over mijn wangen te stromen. Nu heb ik niemand meer. Wat moet ik nu? Niall trekt me in een knuffel en wrijft over mijn rug. 'Huil maar' zegt hij. Ik huil nog even door maar na een minuut of tien zijn mijn tranen zo'n beetje op en stoppen ze met stromen. 'Het..het spijt me' snotter ik. 'Wat spijt je? Je volkomen logische reactie?' vraagt Niall verbaasd. Ik glimlach een beetje en sta op. De politieagenten staan nog steeds onbeweeglijk in dezelfde houding. 'Is dat je broer?' vraagt er één. 'Nee, een hele goede vriend' antwoordt Niall voor ik ook maar iets kan zeggen. 'Heb je broers of zussen? Een vader?' vraagt de andere agent. Ik schud mijn hoofd. 'Andere familieleden?' gaat hij verder. Ik haal mijn schouders op. 'Daar heeft...had mijn m..moeder het nooit over' stotter ik. 'Heb je iemand bij wie je tijdelijk kan verblijven?' vraagt hij weer. 'Ze kan bij mij blijven' zegt Niall en ik kijk hem dankbaar aan. 'Oké, dan gaan wij weer. Er moeten nog wat laatste formaliteiten afgehandeld worden. Daar krijgt U een brief over.' zegt de agent tegen mij en richt zich vervolgens tot Niall. 'Wat is Uw adres? Dan kunnen we de brief daarnaartoe sturen' zegt hij. Niall vertelt zijn adres en de agenten schrijven het op waarna ze mijn woonkamer uit lopen en ik even later de deur dicht hoor vallen.