Deux

Ik zet de weegschaal weer in de kast waar hij hoort, en snel naar beneden. Ik maak ontbijt klaar en neem dan de fiets om boodschappen te doen. Het schemert nog een beetje en de lucht voelt vochtig aan. De meeste mensen zouden er niet van houden, maar ik voel mezelf er fris door voelen. De koude kruipt door mijn broek en prikt op mijn blote handen, maar toch hou ik ervan.
In de winkel prop ik zoveel mogelijk in mijn boodschappentas en loop dan naar de kassa. Ik laad alle producten op de loopband en wacht geduldig mijn beurt af. Als het eenmaal aan mij is kijkt de kassier alleen mokkend naar mijn boodschappen die ze over de scanner laat glijden. Als ze merkt dat ik mijn blik op haar laat rusten werpt ze een afkeurende blik naar me. "Vijftig euro en vijfendertig cent." Zegt ze mopperend. Ik geef haar gepast geld. "Asjeblieft," zeg ik. "Oh, en ga in het vervolg wat vroeger slapen." Ze knijpt haar ogen tot spleetjes en ik huppel de winkel uit. Ik hang het zakje aan mijn stuur en wil ik naar huis rijden als ik plots vreselijk hard kabaal hoor. Voornamelijk gegil. Nieuwsgierig zet ik mijn fiets tegen de muur van de supermarkt, neem mijn zakje van het stuur en loop op het kabaal af.