Too good to be true

Doodstil sloot ik de deur achter me. Ook al wist ik dat het zinloos was. Ik had net zo goed het woord HOER levensgroot op mijn voorhoofd kunnen zetten, zo overduidelijk was mijn schaamte. Voordat ik mijn jas had opgehangen merkte ik hem op. Hij zat op de één na laatste tree van de trap. Wallen onder zijn ogen, zijn haren door elkaar. ''Ben je zwanger?'' vroeg hij.