H2

Daar zit ik dan. Totaal onverwacht in de Starbucks. Ik had niet verwacht dat Harry en ik ooit nog vrienden zouden worden. "En, Lotte, Kom je nog vaak in Londen of is dit toeval?" Ik zie een hoopvolle blik op zijn gezicht verschijnen. "Mijn ouders hebben besloten hier te gaan wonen voor mijn vaders werk. Dus ik ben hier eigenlijk altijd." Zijn glimlach wordt groter "Wauw! Dus we gaan elkaar weer heel vaak zien? Als jij dat wil natuurlijk." Zijn stem klinkt vrolijk en opgewekt. "Ja! Lijkt me super! Ik mis het!" Het voelt meteen weer heel erg vertrouwd. Alsof we elkaar nooit gemist hebben. Ik vind het opeens helemaal niet meer zo erg dat we naar Londen zijn verhuisd. "Het is morgen kerst." zegt hij. Ik knik. "En heb je plannen voor de kerst?" Ik ben aan het denken. "Nee heb niks te doen. We vieren dit jaar geen kerst." zeg ik een beetje teleurgesteld. "In dat geval, morgen vier ik kerst met de jongens. Heb je zin om ook te komen? Ik zorg dat we ook cadeautjes voor jou hebben en dan kan je ze ontmoeten. Ze hebben al veel over je gehoord. Alleen maar goede dingen natuurlijk. En misschien kan je 's avonds blijven slapen? We slapen met zijn alles op luchtbedden in de woonkamer." Ik word helemaal warm van binnen. Hij wil kerst met mij vieren? En hij wil dat ik de jongens ontmoet? Wauw! "Ja dat wil ik wel! Ik zal ook cadeautjes voor jullie meenemen. Mijn ouders laten me doen wat ik wil." Ik neem nog een slok van mijn drankje om mijn glimlach te verbergen. "Cool!" zegt hij. We kletsen en lachen wat. Ik kijk op mijn horloge. "Shit! ik moet naar huis anders ben ik te laat voor het eten!" Ik drink het laatste beetje wat in mijn beker zit en sta op. "Zal ik je naar huis brengen?" vraagt hij lief. "Als je wil." zeg ik en stiekem hoop ik dat hij dat ook doet. "Dan zal ik dat maar eens doen." zegt hij vrolijk. We staan op en lopen naar buiten. Ik kruip wat dieper in mijn jas. Harry merkt het op en doet zijn muts af. "Hier, zet maar op ik heb hem niet nodig." Daar is dat warme gevoel weer. Ik zet de muts op mijn hoofd en voel mijn hoofd meteen opwarmen. "Dankjewel. Maar ik wil niet dat jij het koud krijgt vanwege mij." zeg ik. "Nee hoor ik ben er wel aan gewend. Geen probleem." We zijn bijna bij mijn huis. Dan zie ik iets flitsen. Het is een fotograaf met een enorme camera. "Shit. Dat is de paparazzi." Daar had ik niet aan gedacht. Even was ik vergeten dat hij beroemd was. Nu denken ze natuurlijk dat we een stel zijn. Nu ik er over nadenk vind ik dat niet eens een onprettig idee. Harry en ik een stel. Voel ik meer voor hem? Nee dat kan niet! Harry zou nooit meer willen zijn dan vrienden. "Sorry Harry. Als je me alleen verder wil laten lopen vind ik dat ook goed. Ik begrijp het wel het is slecht voor je imago. "Nee, ik laat je niet alleen lopen. Of ik nou met of zonder jou loop, de paparazzi verzint toch wel weer iets anders." Dat is natuurlijk ook wel weer waar. We proberen de flitsen te negeren en lopen door. Dan zijn we bij mijn voordeur. Ik ben voor de zoveelste keer mijn sleutel vergeten en bel aan. Mijn moeder maakt open. "Hoi meid." zegt ze en kijkt dan naast me. "Harry?" vraagt ze verbaasd. "Hallo mevrouw. Ik ben Lotte vandaag toevallig op straat tegen gekomen." Hij glimlacht vriendelijk naar mijn moeder. "Leuk je weer eens te zien jongen. Dat is lang geleden." Ik kijk mijn moeder aan. "Mam, Ik ga morgen kerst vieren bij Harry en ik blijf dan daar slapen, oke?" ze kijkt me even aan. "Oke is goed." zegt ze. "Nou, mooi!" zegt Harry, "Zal ik je morgen rond 3 uur ophalen? Diner bij mij thuis?" Ik kijk hem glimlachend aan. "Is goed, dan zie ik je morgen." Hij geeft me een warme knuffel en een kus op mijn wang. Ik voel de kriebels in mijn buik. "Tot morgen! Heb er zin in." zegt hij. "Ik ook! Tot morgen."