H1
Reacties zijn ook altijd welkom!
Kudos zijn ook niet mis!
Het nederlandse gepraat is eigenlijk engels (als her vervelend is kan ik het wel veranderen laat het dan even weten!) het schuin gedrukte zijn de gedachtes.
De hoofdpersoon is heet Lotte.
Het is een ijskoude dag in december. Ik loop in een drukke straat van Londen. Allerlei gedachten gaan door mijn hoofd. Waarom moesten mam en pap nou perse hierheen verhuizen? Ja Londen is prachtig maar ook verschrikkelijk koud in de winter! Ik wil naar een warm land! Aan de andere kant.. je kan hier natuurijk ook heel goed shoppen..Totaal verdiept in mijn gedachten loop ik de hoek om. Opeens voel ik een knal en voor ik het weet lig ik op de grond. Ik hoor een stem. "Oh! Sorry! Het spijt me zo erg! Ik had beter uit moeten kijken!" Ik kijk omhoog en kijk recht in de mooiste ogen die ik ook gezien heb. De blik op zijn gezicht veranderd. "Lotte? Ben jij dat?" Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Hij herkent me nog! "Ja ik ben Lotte." Het is even stil. "Herken je me nog? Ik ben het! Harry. Harry Styles. We waren beste vrienden! Maar na de xFactor heb ik helemaal niks meer van je gehoord!" Natuurlijk kende ik hem nog. Hij was mijn beste vriend. We deden alles samen. Ik was vaak in Londen vanwege mijn vaders werk. Elke keer als ik in Londen was ging ik naar Harry. Ik wist dat het zijn droom was om zanger te worden. Hij ging mee doen aan xFactor. Ik heb hem heel veel succes gewenst voor de finale. Daarna heb ik nooit meer iets van hem gehoord. Ik vond het verschrikkelijk. Het was natuurlijk ook een beetje logisch. Ik was er van overtuigd dat hij nieuwe vrienden had die veel leuker waren om mee om te gaan dan ik. "Natuurlijk ken ik je nog! Alsof ik jou ooit zou kunnen vergeten, Styles!" Hij keek me aan met een grote glimlach en gaf me een knuffel. "Jeetje wat heb ik jou gemist! Na xFactor is alles veranderd. Ik kreeg het ineens heel erg druk. Ik heb je nog een berichtje gestuurd een paar weken later maar ik kreeg geen antwoord meer." Dus hij wilde me niet kwijt? "Sorry Harry, Ik was er van overtuigd dat je me niet meer wou zien. Ik heb uit eindelijk een nieuw telefoonnummer gekregen en wist je nummer niet meer. Het spijt me zo erg!" Ik kijk hem schuldig aan. "Vrienden leuker dan jou? Natuurlijk de jongens zijn cool maar jij was speciaal voor me! Ik ben niet boos op je hoor! Zo zie je maar weer als twee mensen bij elkaar horen komt het vanzelf goed." Hij knipoogde naar me. "Zullen we wat gaan drinken en even bij kletsen?" vraagt hij. Ik knip en samen lopen we naar Starbucks.
Er zijn nog geen reacties.