Chapter 33 ~ Harry Styles

'Ik moet haar achterna.' mompelde ik verslagen. 'Laat haar maar even.' stelde Eleanor voor. Ik schudde mijn hoofd, maar voor ik een stap richting de hal kon zetten, hield ze me tegen. 'Geloof me, ze heeft even tijd nodig.' Ik zag hoe haar ogen zich vulden met tranen en bedacht me toen dat dit alles ook niet gemakkelijk voor haar was. 'Sorry.' mompelde ik. Ze haalde haar schouders op. 'Je hebt geen reden je te excuseren.' Ze liet zich op de bank neerzakken en vouwde haar handen samen op haar schoot. 'Ze moet echt iets doen tegen die vent.' fluisterde ze. Onwennig streek ik met mijn handen over de stof van mijn jeans waarna ik me langs haar neer zette. 'Ik weet het, maar we kunnen haar niet dwingen.' antwoordde ik. 'Ik wil haar ook niet kwijt, Harry.' Nadat ze die woorden uitgesproken had, rolde de eerste traan over haar wang.

'Het duurt me te lang, ik ga even kijken.' zei ik waarna ik mijn armen van haar weghaalde. Ik stond op en liep naar de deur. 'Harry?' 'Ja?' Ik draaide me terug om zodat ik haar kon aankijken. 'Dank je.' zei ze stil. Ik fronste. 'Waarom?' 'Omdat je zo'n goede vriend voor Louis was.' Ze schonk me een waterig glimlachje toen ze zich omdraaide en een boekje van de salontafel nam. Ik daarentegen bleef, met de klink in mijn handen, staan. Tranen vonden een weg richting mijn ogen, maar ik vertikte het om te huilen. Ik slikte en draaide me uiteindelijk om om mijn weg naar boven te vervolgen.

'Lieverd?' De deur van onze slaapkamer kraakte toen ik hem opendeed met de verwachting Sarah op het bed te zien liggen. Maar de lakens lagen nog steeds zoals ik ze deze morgen opgemaakt had. Ik liep de hal weer op en mijn aandacht werd getrokken door rare geluiden die afkomstig waren vanuit de badkamer. Weer fronste ik en deed voorzichtig de deur open. Daar zat ze, op haar knieën over de wc gebogen. 'Lieverd, gaat het?' vroeg ik bezorgd terwijl ik op haar afliep en haar haren vast nam. Ik wreef over haar rug en voelde hoe ze schokte. Ze stopte en zuchtte diep. Ik trok de wc af waarna ze meteen opstond en naar de wasbak strompelde om haar tanden te poetsen. 'Sorry.' mompelde ze vermoeid terwijl ze de tandpasta op haar tandenborstel deed.

'Ik voel me gewoon niet goed.' hield ze vol. 'Leg je maar in bed, dan breng ik je even een paracetamol.' Ze knikte en strompelde naar onze kamer terwijl ik naar beneden ging. Ik liep rechtstreeks de keuken binnen en steunde met mijn handen op het aanrecht. 'Gaat het wel met haar?' Hoorde ik Eleanor van achter me vragen. 'Ze voelt zich niet goed.' Ik haalde mijn schouders op en deed de medicijnlade open waar ik de paracetamol uithaalde. 'Je gelooft haar niet?' Het was eerder een vaststelling dan een vraag. 'Ik weet het niet.' Ik vulde het glas water en nam beide vast in mijn handen waarna ik weer naar de deur liep. 'Ze heeft zoveel meegemaakt, het zou me niet verwonderen dat ze het expres doet.' Ik zag aan haar dat ze gechoqueerd was over hoe ik over Sarah dacht.