#18# Saroos

"Dat is gewoon iets eigen aan moeders." Grijnst mama en Marie kijkt opgelucht dat ik gestopt ben met huilen. "Ik hoop voor mijn broertje op komst dat hij het niet zo te verduren krijgt." Grijns ik en wijs naar de buik van mama. "Hij is een jongen, hij vertelt het zo wel zeker." Grijnst mama en ik knik. "Als hij zo als Gerard is wel, dan kan je al een lijst gaan maken met meisjesnamen om te onthouden." Grijns ik en Gerard kijkt me verbaasd aan. "Niet." Zegt hij en ik steek lachend mijn tong uit.